Bij heerlijk lenteweer hoort een heerlijk lenteplaatje. Daarvoor kan ik gerust Junior van Kaki King van stal halen. Deze meesterlijke gitariste (door Rolling Stone zelfs bestempeld als gitaargod) was misschien zelf nog wel het meest verrast toen bleek dat ze niet alleen ontzettend goed gitaar kon spelen, maar ook nog eens een fijne stem heeft. Zo’n typische meisjes indiestem, beetje galm, beetje zoet, beetje geil. Het blijkt op Junior wederom een bijzonder sterke aanvulling op haar gitaarwerk dat weer menigeen het hoofd op hol al brengen. Het lijkt allemaal zo eenvoudig en vloeiend wat ze uit d’r vingers tovert, maar als ik dertig seconden een livevideo van haar bekijk, dan heb ik zonder twijfel kramp in mijn handen krijg bij mijn poging haar na te doen, als ik dan al niet verdronken ben in die donkere staarders van haar. Da’s toch even andere koek dan kijken naar bijvoorbeeld het kale hoofd van Joe Satriani. Bovendien is de dromerige indierock die Kaki King een stuk interessanter dan de academische gitaarrock van al die zelfbenoemde gitaargoden. Een instrumentale track als “Everything Has An End, Even Sadness” ontroert dan ook niet voor niets door het melancholieke spel van King. Helemaal door de extra lading die de sombere trompetten er aan toevoegen. En dan houd ik maar even voor me hoe fijn “The Hoopers Of Hudspeth” voelt. De afwisseling tussen instrumentale en ‘normale’ songs houdt je als luisteraar van Junior extra gefocust. Bovendien ben je extra verrast als je haar dan vervolgens live aan het werk kunt zien. Dat is namelijk (bijna) altijd solo en veel soberder. Het verbaast mij niets dat iemand als Dave Grohl echt heel erg fan van haar is. Dat word ik namelijk ook alsmaar meer.
mij=Cooking Vinyl / V2