Geoff Farina’s Karate was ik eigenlijk al aan het afschrijven. Na de twee absolute toppers In Place of Real Insight en The Bed is in the Ocean leek het niet meer goed te komen. De intensiteit van de mooie trage en ingehouden songs die alleen op de juiste plaatsen uit de bocht gierden was zo langzamerhand ingewisseld voor een jazzy en laidback geluid. Zo laidback dat het het ene oor in en het andere weer uitging. De melancholieke stem van Geoff Farina begon me zelfs te ergeren. En dan had ik het nog niet eens over het bijna fusion-achtige gitaargepiel waar Karate zich aan bezondigde. Op hun zevende CD Pockets is de jazz-invloed nog lang niet weg, maar waar op bijvoorbeeld Unsolved het geluid me irriteerde, klinkt het hier warm en gloedvol als een jaren ’60-opname van een jazzgrootheid. De naar niets voerende gitaarsoli zijn ingewisseld voor heftige uitbarstingen die de ingehouden toon van de songs des te spannender maakt. Raar zijn ze overigens nog steeds. De zang grijpt me weer bij de keel, ook al heb ik nog steeds geen idee waar Geoff Farina het over heeft. Ze slaan terug met deze plaat mag een te flauwe conclusie zijn, waar is het wel.