Kashmir – Trespassers

Ik weet niet wie ermee begonnen is om Kashmir ‘de Deense Radiohead’ te noemen. Er zijn nog wel een paar uitstekende Deense bands in dat straatje, neem Carpark North en Saybia. Als overeenkomst met Radiohead kun je echter aanvoeren dat de OK Computer van Kashmir het meesterwerk The Good Life (uit 1999) was, en dat de band vier jaar later (als een soort Kid A) met het veel moeilijkere, maar evengoed fraaie Zitilites kwam aanzetten. Inmiddels zitten we bij album zes, en wederom staan er een paar parels op. De eerste twee tracks “Mouthful of Wasps” (die titel!) en “Intruder” zijn prachtig. Die tweede is een typisch Kashmir-nummer, door zijn vreemde akkoordkeuze en de melancholieke Doves-achtige drive die erin zit. Het meest Kashmir-achtige aan track drie (“Mantaray”) is de uitbarsting halverwege, die je echter ook doet beseffen dat die juist ontbrak in de eerste twee nummers. En pas in track vijf zit het tweede stukje tekst dat bijblijft, de ‘pyramid sized hopes’. Tja, het is niet meer de tijd van “Mom in love, daddy in space” en “Gorgeous”; naarmate het album vordert wordt alles wat neuzeliger en laat het zich wat meer naar de achtergrond dringen. Liedje nummer zes, “Bewildered in the city” kun je zowel omschrijven als Editors, Sigur Ros of zelfs Coldplay, en dat laatste had ik liever nooit van deze lievelingsband van me willen opschrijven. Prachtig nummer hoor, daar niet van, top uitgevoerd en akoestisch is het vast nog mooier, maar toch: leg het oudere werk ernaast en dat is toch echt wat interessanter. Als de band in deze lijn doorgaat, mag die Radiohead-vergelijking echt de prullenbak in. Gelukkig staat op het eind nog de prachtige ballad “Danger Bear”, die overigens wel wat abrupt eindigt.

mij=Columbia/Sony