Tom Waits coveren, dat is iets waar je voorzichtig mee moet zijn. De kans op een mispeer is namelijk groter dan groot. Dat het toch goed kan bewijst Kathryn Williams samen met Neill MacColl op Two. Al weet ik niet of hardcore Waits-fans blij zullen zijn met de lieve folky versie van dit tweetal. Nu klinkt het als twee ouders die hun kind toezingen dat in het bed ligt te slapen. Kathryn en Neill zijn overigens geen setje. Hij is wel een ‘echte’ MacColl overigens en is de zoon van folklegende Ewan MacColl en halfbroer van Kirsty. Wel typisch zo’n muzikant die altijd een beetje op de achtergrond schittert, zoals in de begeleidingsband van Pink Floyd’s David Gilmour. Ook op Two heeft hij een dienende rol. Al is zijn akoestisch gitaarspel nog zo verfijnd en prachtig en zijn stem nog zo fraai, het staat toch een beetje in de schaduw van de kristalheldere stem van Kathryn Williams. Wat overigens geen schande is. Deze geboren Liverpoolse heeft namelijk al enkele buitengewoon mooie albums afgeleverd die haar in Engeland al Mercury Music Prize-nominaties opleverden. Hier wil ze, ondanks dat Tom McRae haar meesleepte op tournee nog niet echt doorbreken. Het zou fijn zijn als Two hier uiteindelijk wel voor zou zorgen. Al kan ik moeilijk ontkennen dat Two een ietwat zoet plaatje is, maar dat komt door de goddelijke samenwerking van de twee. Bovendien is het juist doordat het geluid van het tweetal zo onschuldig en ingetogen is, dat dit weinig deert. Het klinkt puur en ongerept, maar zo rijk tegelijkertijd en dat is fijn.
mij=Can / Rough Trade