Ooit begon Kelly Keeling in Baton Rouge en als zanger en songwriter droeg hij later bij aan albums van en toerde hij met Europe’s John Norum, Michael Schenker, George Lynch, King Kobra, Dokken en Trans-Siberian Orchestra. Eigenlijk heeft hij nooit lang bij één band gezeten, maar tegelijk zie je dat muzikanten en labels hem steeds graag inschakelen. Waar andere muzikanten lange periodes van inactiviteit kennen, is Keeling gestaag door blijven werken. Een echte broodmuzikant die weet wat er in de studio en live gevraagd wordt. Geen wonder dat Frontiers het een goed plan vond om hem met Alessandro del Vecchio (Revolution Saints, Hardline en nog heel veel Frontiersreleases meer) een plaat te laten maken. De songs schreven ze samen, of met hulp van songwriters uit hun eigen netwerk of dat van Frontiers. Drie van de songs (“Written In Fire”, “Monkey House” en “Who Do You Run To”) stammen zelfs van de vergeefse poging een paar jaar geleden om Baton Rouge nieuw leven in te blazen. Met gitarist Mario Percudani en de vaker bij Frontiers ingezette ritmesectie van bassiste Anna Portalupi en drummer Alessandro Mori was de bezetting ook zo rond en onder productionele leiding van Del Vecchio was het tweede solo-album voor Keeling een feit. Keeling is een zanger die qua klank en zanglijnen dichtbij Joe Lynn Turner (Rainbow, Rated X) en Paul Shortino (Quiet Riot, King Kobra) zit en de songs hebben één functie: Kelly Keelings stem zo goed mogelijk voor het voetlicht brengen. Dat is prima gelukt. De muzikanten zijn misschien geen uit duizenden herkenbare grote namen, ze verstaan hun vak en zijn in staat een reeks songs op het randje van AOR en classic rock met voldoende variatie uit te voeren. Op zijn tijd is er een gitaar- of orgelsolo te horen, Keeling laat horen de songs te kunnen dragen en met een open productie van Del Vecchio blijft het album de volle vijfenvijftig minuten een genot om te beluisteren. Het songmateriaal is refreintje-coupletje-refreintje en echte uitschieters zitten er niet tussen, maar tegelijkertijd zijn er ook geen onvoldoendes te bekennen. In een genre waarin het laatste decennium driekwart van wat er wordt uitgebracht op zijn zachtst gezegd niet zo heel erg goed is, is het vakwerk van Mind Radio een verademing.
mij=Frontiers/Rough Trade