De kortst mogelijke omschrijving is een makkelijke. File Under: Nouveau Folk. Of voor mijn part: Folk de freak. Want de muziek van Fransman Kentin Jivek bewandelt grosso modo dezelfde paden als erkende grootheden uit het genre als Devendra Banhart en Sufjan Stevens. Al is Jivek minder woest en wild als de eerste en minder productief en spaarzamer in zijn arrangementen dan de tweede. Hij leunt zo nu en dan (“Wig Ma Wag! Henchman of the Death”) zwaar op de psychedelische grappen uit de jaren zestig en zeventig, maar dan op akoestische instrumenten. Zijn teksten zijn ongrijpbaar – onbegrijpelijk mag je ook zeggen – en zowel in het Engels als het Frans (soms gecombineerd, zoals in “Pandora’s Box”). Van openingsnummer “Szeged Succuba” zou ik niet eens kunnen zeggen in welke taal die gezongen is. De twee Franse liedjes “Quelle Importance” en “Parce Que C’est Toi” laten Jivek horen als een klassieke chansonnier: alleen met piano en emotioneel-geladen stem. Ze worden op het album gevolgd door “Lake Like”, waarin zowel Tindersticks als Leonard Cohen doorklinken. Eight New Prophecies – jawel, de plaat bevat acht liedjes – is Jiveks vierde album tot nu, maar voor mij de eerste kennismaking met een intrigerend muzikant die we eigenlijk te kort doen door simpelweg naar anderen te wijzen die evenzeer folk een nieuwe richting op proberen te sturen.
mij=Kentin Jivek / Clearspot