Het Groningse fenomeen Kettel is eindelijk op de proppen gekomen met het tweede deel van zijn Myam James-reeks. Het heeft wat langer geduurd dan hij gezegd had, maar Myam James 2 is niet alleen volgens het begeleidend schrijven de moeite van het wachten waard geweest. Als mij er naar gevraagd wordt, dan steek ik ook met een gerust hart mijn hand op om dit te bevestigen. Myam James 2 bundelt alles wat Kettel hiervoor zo sterk maakte en gooit daar nog een schepje bovenop. Op deel een van het tweeluik schuurde hij dichter dan ooit te voren tegen Aphex Twin’s Selected Ambient Works aan. Overtreffen deed hij het niet, maar dat kon je Reimer Eising moeilijk kwalijk nemen. Voor deel twee kiest Eising een andere richting en laat hij, immers een geschoold pianist, zijn klassieke achtergrond vaker de overhand nemen. In “You Understand This Night?”, een track met alleen piano, gebeurt dat prominent en ijzersterk. Een groot contrast met de twee nummers ervoor, “Boekebaas” en “Pers Partry”. In de eerste combineert hij heel fijn de waterige, maar wel degelijk opbeurende, synths combineert met hun weg zoekende bliepjes en prikkelende beats en in de tweede laat hij een dramatische cellopartij voegen om de degens mee te kruizen. Om heerlijk in weg te zakken.
Nog verder wegzakken kan ik in Wounded Breath van de Turkse elektronica-artiest Erdem Helvaciogly. Dat komt vooral doordat hij vele malen abstracter te werk gaat dan Kettel en richt zich vooral op soundscapes. Het draait bij hem vooral om het maken van een 3D-klankbeeld waarin je als luisteraar rond kunt dolen. Het verbaast me dan ook niet dat zijn muziek veelvuldig gebruikt wordt voor film, multimedia, dans en theater. Ik kan me maar al te goed voorstellen dat makers hiervan zich heerlijk kunnen uitleven op de tracks van deze jonge Turk. Voor mij is het wel een stuk moeilijker om in woorden uit te drukken hoe zijn muziek is. Maar daar heb ik altijd last van bij die soort abstracte muziek. Het draait niet om gouden koortjes, ragfijne melodieën of vette riffs, het draait om het neerzetten van een sfeer in vijf lange tracks die beelden oproept bij iemand die ze ondergaat. De tracktitels “Below The Cold Ocean”, “Dance Of Fire”, “Lead Crystal Marbles”, “Blank Mirror” en “Wounded Breath” geven wel een idee wat je er in hoort of kunt horen, maar het zal door iedereen anders ervaren worden. In “Lead Crystal Marbles” zijn er bijvoorbeeld wel knikkers, maar ik hoor er oude krakende schepen in. Het mooie aan Wounded Breath is dat je door de onorthodoxe structuur van de tracks steeds weer nieuwe dingen ontdekt. Ik kan me overigens ook heel goed voorstellen dat iemand die hier naar luistert er hoorndol van wordt. Ik heb dat gelukkig niet.
mij=Aucourant / Import & Sending Orbs