Kitty, Daisy en Lewis Durham hebben het niet van een vreemde. Zo heeft pappa Grame een studio en speelde mamma Ingrid Weiss drums in post-punkband The Raincoats. Op hun debuut leken ze het vooral te moeten hebben van met liefde uitgezochte originelen die door het trio van een nieuw jasje werden voorzien. Op Smoking In Heaven blijken ze echter meer in hun mars te hebben. In plaats van het coveren, zijn ze zelf aan de slag gegaan en brengen ze nu dertien zelf geschreven nummers waaraan mamma er vier mede schreef. Ze probeerden op eerdere release de wat meer opwindende stromingen uit de jaren veertig/vijftig na te bootsen. Het scheelt dan dat je te boek staat als multi-instrumentalisten. Op Smoking In Heaven wordt ook weer een heel register opengetrokken aan instrumentarium. De liedjes zijn qua stijl niet zoveel anders dan op het eerdere werk. Het is een swingende plaat geworden dat verrassend opent met het ska-achtige “Tomorrow”, maar waar ik van een swingend nummer als “Baby Don´t You Know” (luister naar de opbouw van de orgelpartij) of “You´ll Be Sorry” (met een heerlijke mondharmonica) toch net wat vrolijker word. Ondanks de prima nummers, het authentiek klinken en de beheersing van de instrumenten, vind ik het alleen allemaal nét wat te braafjes. Zelfs in de veertiger/vijftiger jaren zijn er voorbeelden te vinden die dit al deden. De volgende keer een producer die wat meer de grenzen op zoekt, en ik word fan.
mij=Sunday Best
2 reacties