Klaus Schulze was in de jaren 70 en 80 één van de grote vernieuwers in de elektronische muziek. Nu, anno 2008, brengt hij nog steeds met grote regelmaat nieuw werk uit. Vaak van hoog niveau, maar of het nou écht iets nieuws toevoegt aan zijn oeuvre? Deze cd brengt hier verandering in. Daar was echter wel een samenwerkingsverband met vocaliste Lisa Gerrard (Dead Can Dance, solo, en diverse soundtracks) voor nodig. Farscape is een dubbel-cd geworden, bestaande uit zeven stukken, variërend in lengte van 14 tot 31 minuten. Hoewel de twee artiesten trots melden dat het een gelijkwaardige samenwerking was, is het toch voornamelijk een Schulze-cd geworden waarop Gerrard als een impressioniste de muziek inkleurt met haar geheel eigen zangpartijen. Die muziek is sterk gebaseerd op herhalende elektronische patronen en ritmes (Schulze’s beste in ruim 20 jaar) en daarin lijken alle stukken op elkaar. Gerrard lijkt op het eerste gehoor zomaar wat door de muziek heen te zingen, maar na een aantal luisterbeurten wordt duidelijk hoe razend knap ze dat doet. Wat aanvankelijk als steeds weer hetzelfde klinkt blijkt toch subtiel anders. Hierdoor lijkt het luisteren naar de zeven delen op het kijken naar een abstract kunstwerk vanuit telkens een andere invalshoek en met andere belichting. De muziek is herhalend, maar nergens saai, omdat er constant kleine veranderingen in structuur, begeleiding, stemgeluid en samenspel te horen zijn. Of daar ook echt twee cd’s voor nodig waren kun je betwijfelen. Maar de tweeënhalf uur die het totaal in beslag neemt is voorbij voor je er erg in hebt, zelfs bij aandachtig luisteren. En dat kan geen slecht teken zijn.
mij=Synthetic Symphony / CNR