KoЯn – The Path of Totality

(vervolg van hier)
Nadat de eenzame prins met lang haar in de vorige zoekgeraakte recensie van KoRn III: Remember Who You Are Uggs had gekocht en nadat de recensie bij het al vooraf geflopte Korn Kovers vervolgens helemaal niet meer was geschreven, besloot hij maar eens met Jonathan Davis om de tafel te gaan zitten.
“Zeg Jonathan.”
“Uche. Uch. Wacht. Even mijn zuurstofapparaat afkoppelen.” (..) “Het gaat weer. Hoi.”
“Eigenlijk heb je gewoon niet zoveel muzikale inspiratie meer, dat besef je he?”
“Nu-metal doet het gewoon niet meer helemaal bij de jeugd. Kan ik er wat aan doen?”
“Ik heb nog wel wat vriendjes die wél cool zijn. Skrillex en Noisia enzo. Doen het best goed in Engeland. Als we die nou bij de band uitnodigen. Misschien dat dat me mijn gedroomde vriendin oplevert.”
“En mijn gitaristen dan?”
“Flikker er maar een paar de band uit. We gaan iets echt nieuws en origineels doen. Er heeft nog nooit een rockband een dubstepplaat gemaakt!”
Zo gezegd, zo gedaan. De prins gooide zijn spaarpot leeg en zijn vrienden leverden wat dubsteptracks aan. Niet bepaald hun beste werk, maar er zat genoeg moderne dubstep en subbass in om modern te klinken. Jonathan trok ermee de studio in en toen lag daar The Path of Totality.
“Zeg Jonathan. Die doedelzak in die track met Feed Me. En die beatboxskits middenin de laatste track met Datsik. Moet dat nou?”
“Dat is mijn dingetje. Anders kan ik er net zo goed helemaal niet overheen zingen.”
“Maar jouw dingetje was toch dat de songs agressief en duister klonken?”
“Tja, zo getergd speel ik alweer een tijdje niet meer. En het zijn toch ook niet echt mijn songs?”
“En ze zijn ook al niet dansbaar!”
“Hey, het was jouw idee!”
De prins nam hoofdschuddend afscheid van Jonathan, schoor de helft van zijn hoofd kaal, besloot met zijn vrienden te gaan dj’en met instrumentale remixes, kreeg bergen groupies achter zich aan, keerde met een vriendin terug naar zijn thuisland (waar Skrillex inmiddels vijf Grammy-nominaties en een Sound of 2012-nominatie op zak had) en leefde nog lang en gelukkig.
(einde)

mij=Roadrunner