Lamb Of God – Wrath

De eerste belangwekkende metalrelease van dit jaar is de nieuwe Lamb Of God. De afgelopen tien jaar heeft deze band zich weten op te werken tot een stabiele factor in het linkerrijtje van de metalen eredivisie, en een slechte plaat heeft de band rond zanger/galspuwer Randy Blythe nog niet gemaakt. En ook met deze nieuwe plaat is het weer goed raak. Lamb Of God is het soort metalband dat niet aan specifieke hokjes zoals death, doom of thrash doet maar gewoon metal in de breedte maakt. Hiermee heeft de band zich feitelijk weten op te werken tot de legitieme opvolger van Pantera, ook zo’n band die gewoon aan metal zonder poespas deed. Maar goed, hoe is die nieuwe Lamb Of God dan? Nou, daar is helemaal niets mis mee. Hij is tegen de verwachting in zelfs een tikje extremer dan we van de heren gewend zijn. Zo maakt drummer Chris Adler, wiens bassdrums een wel heel prominente plaats in de mix hebben gekregen, tegenwoordig ook al gebruik van blastbeats in sommige nummers, zoals in het heftige “Contractor”. Daarnaast ligt het tempo over de gehele linie behoorlijk hoog, al wordt er op gezette momenten wel degelijk wat gas terug genomen en komen er geregeld zeer smaakvolle dubbele gitaarlijnen voorbij. Zanger Randy Blythe doet tussen al dit geweld onverstoorbaar zijn ding en raast, gromt, krijst, zingt en grunt zoals we van hem gewend zijn. Wrath is hiermee niets meer of minder dan een ijzersterke consolidatie van hun huidige positie, en elke metalfan kan met een gerust hart Wrath aan de verzameling toevoegen.

mij=Roadrunner / CNR