Liefde voor Larry Gus! Onlangs was deze eclectische Griekse DFA-signee nog een hoogtepunt op Best Kept Secret. (Recent op het Valkhoffestival viel het dan weer een beetje tegen, maar dat lag meer aan slecht geluid en leuterpubliek.) Als je zijn BKS-sessie buiten op een auto bekijkt snap je direct waarom zijn optredens zo cool zijn. De Subbacultcha omschreef hem al als “net Panda Bear, maar dan met tien koppen koffie op en mieren in zijn broek”. Het is heel aandoenlijk hoe schijnbaar amateuristisch hij in zijn eentje met allerlei sample-apparaatjes in de weer is en daar overheen mompelzingt. Als je daarentegen de korte, The Avalanches-achtige clip bij “Contours Sway” ziet (van zijn eerste plaat Silent Congas uit 2012) blijkt dat hij ook behoorlijk pakkend en kernachtig kan samplen. Maar ook The Avalanches (wanneer komt die tweede plaat nu eens?) konden nogal uit de bocht vliegen, en die aanpak heeft hij gevolgd op zijn huidige album Years Not Living. Als ik Dummy Mag moet geloven, zat hij – geïnspireerd door Georges Perecs beroemdste roman Life: A User’s Manual al sinds april 2010 te werken aan een magnum opus waarin honderden samples gelaagd over elkaar zouden klinken. Hij heeft er zelfs allerlei speciale algoritmen voor gebruikt, zegt Larry, en de cover concept art laat daar een glimp van zien. Maar ja, net als bij een schrijver als Thomas Pynchon moet je al die referenties er dan wel maar net in kunnen terughoren. Ik bedoel, alleen de naam Larry Gus al is een woordspeling op λάρυγγας, het Griekse woord voor strottehoofd. Ik vind Years Not Living een gave plaat, maar niet een meesterwerk zoals The Avalanches dat wel maakten. Daarvoor mis ik het referentiekader, en met mij waarschijnlijk velen.
mij=DFA
4 reacties