LCD Soundsystem – LCD Soundsystem

Eerlijk gezegd was ik wat laat met het ontdekken van de band die enkel met singles al tot hype verworden was en toen ik de eerste keer naar “Movement”, de laatste single, luisterde vond ik de B-kant (“Your City is a Sucker”) eigenlijk het leukst en twijfelde ik over de aanschaf ervan. Ruim voordat het full length album uitkwam, begon “Movement” me al te bevallen en werd ik toch langzaamaan meer benieuwd naar de plaat. Kom maar op, James Murphy, Man achter LCD Soundsystem, dacht ik. Het eerste schijfje is het volwaardige debuutalbum, het tweede de herhaling van de singles. Voor de mensen die vanaf 2002 tegen de muren opvliegen van ongeduld, zal dit tweede schijfje wellicht een verademing zijn. Toch vind ík hun geduld meer dan beloond worden. Want sodeju, wat is dit een leuke en goede plaat. Wat indiehypes vaak ontberen, zeker Franz Ferdinandachtige gitaarbands, is een portie zelfreflectie (ironie incluis), een contemporaine tijdgeest en een gezond relativeringsvermogen, zowel in muziek als in tekst. En laat James Murphy nu de perfecte mix gevonden hebben. LCD Soundsystem mag dan misschien van heel veel wat weghebben – postpunk, funk, dance, electronica, electro, rock -, deze plaat komt precies op het juiste moment: het is de paradox van neo-retro. Het is precies daarom dat ik een rustig nummer als “Never as tired as when I’m waking up” net zo weet te waarderen als de doorbraak van twee jaar geleden, “Give it up”, of als de electrodansplaat “Tribulations”. Of als… of als… Werkelijk, ik vind alles leuk, zelfs “Movement” en ik zie de eerste keer dat ik deze platen op de dansvloer hoor vol hoop en zin tegemoet. Waar het debuutalbum van James Murphy voor LCD-fans van het eerste uur misschien tegenvalt, doet het mij deugd alles tegelijk tot me te kunnen nemen. Ik had na die eerste single echt geen twee jaar willen wachten…

mij=DFA / EMI