“Choices, choices are a problem for you”, zong Maynard James Keenan al. Het is een nummer dat me regelmatig door het hoofd schiet als ik het programma van Le Guess Who bekijk. Waar ik normaliter al last van keuzestress kan hebben, loopt het nu de spuigaten uit. Neem bijvoorbeeld dag 1: ga ik naar de Einstürzende Neubauten, om te kijken en te luisteren naar een uitvoering van hun prachtige nieuwe plaat Lament, geïnspireerd door de Eerste Wereldoorlog, of ga ik zwerven en laaf ik mij aan Sväva? En dat is dan nog maar dag 1!
mij=Door: Gr.R.
Le Guess Who dus. Begonnen als een festival dat zich specialiseerde in muziek van Canadese bands, maar inmiddels veel en veel breder dan dat. Het vaart scherp langs de kaapr’n der indierock en is niet bang om keuzes te maken en de piketpaaltjes te slaan. En eigenlijk is Le Guess Who veel meer dan dat met Fuzzland, Dronefest en diverse andere subfestivals. En dan hebben we het nog niet eens over Le Mini Who, het middagprogramma van de zaterdagmiddag waar de alternatieve Nederlandse muziekscene zich presenteert. Het episch centrum (want episch is het) dit jaar is het vernieuwde Tivoli-Vredenburg. Met haar zes zalen zou het bij uitstek geschikt moeten zijn voor een festival als dit. En ach, als er wat geluid weglekt, tussen de zalen, de meeste Le Guess Who-gangers hebben erger meegemaakt op de diverse festivals. Er is echter meer te doen, al vergt dat keuzes en reistijd. De beide “uithoeken” De Helling en dB’s zitten toch op een kwartiertje fietsen. Voor de rest is het programma aardig beloopbaar, ook al omdat Utrecht een compacte stad is. Met Tivoli-Vredenburg zal het wel een nieuwe dynamiek geven. Want met een beetje scherp kiezen zou je dit nieuwe complex niet meer uithoeven. Maar dat is dan eigenlijk weer zonde voor de andere bandjes.
Maar File Under, heeft u verder zo nog wat tips? We gaan niet al te diep het programma in, maar we kunnen zo wel wat noemen.
De progrock van het Portugese! Paus bijvoorbeeld of de noiserock van festivallievelingetjes Ought, Canada en op Constellation Records. Het Engelse duo Sleaford Mods, maatschappijkritische raps over een rammelende Casiobeat. De elektropunk van Rooie Waas, de Raggende Manne on acid en de kabaalschoppers van Nouveau Velo. Ice Age schijnt inmiddels een beetje te kunnen spelen, dus daar zijn wij van File Under benieuwd naar en de elektronische postrock van Trans AM is redelijk klassiek, maar niet te vaak te zien. St. Vincent heeft nog wat goed te maken van Lowlands, waar ze vooral ruzie met de geluidsman aan het maken was en de enige Zeeuw op het podium, Broeder Dieleman. Mocht Racoon er zijn, dan worden ze hardhandig verwijderd. De klassieke ambient van A Winged Victory for the Sullen is een goede afwisseling met Words to the Blind, het project van noiserockers Savage en avant-gardisten Bo Ningen.
Verder ondergaat u natuurlijk welke artiest dan ook, die op Dronefest staat, want een degelijke geluidsdouche is nooit verkeerd.
Dit doet allemaal niets af van de bands en artiesten die hier nu niet genoemd worden, want Le Guess Who is een grote dwaaltocht door het heden en verleden (Swans! Wire!) van de betere rockmuziek.