We hebben in Nederland een country(kuch)ster die denkt dat je plaat pas echt internationaal klinkt als je die in Amerika opneemt met een pak dure hired guns. Dat je je liedjes het beste samen met een voormalige poedelrocker kunt schrijven. En dat je voor de fotografie en je clips door de visagie-mangel moet worden gehaald zodat je eruit ziet als een Oost-Europese pornoster. Daar heeft Ilse DeLange inderdaad gelijk in, zult u zeggen, kijk maar naar het succes van haar recente plaat Next To Me. We hebben in Nederland ook een countryster (niks kuch) die het niet van uiterlijk vertoon moet hebben, die wel naar Amerika is geweest om te spelen en inspiratie op te doen maar haar eigen geschreven liedjes gewoon in Weesp opnam met een stel gezonde Hollandse jongens. En die daarmee eerlijker, puurder, geloofwaardiger en ontroerender is dan de ex-schoenenverkoopster uit Twente. Lea is hoorbaar onder de indruk geweest van Loretta Lynn, Lucinda Williams en Bruce Springsteen, ze maakt dus ook verhalende liedjes over heimwee naar huis, over relaties die niet helemaal lekker lopen, over ziekte en dood. Of over Eric Clapton. Can I Come By is vooral zo geslaagd omdat je voelt dat alle liedjes persoonlijk zijn, dat Lea niet eerst aan het effect dacht maar of het verhaal wel goed genoeg was. De schitterend-wanhopige afsluiter “My Side of the Wall” is ook nog eens (samen met Charlie Dée’s “Leaving Me”) het mooiste huilliedje van het jaar.
mij=Excelsior / V2
Maar Ilse heeft kuiltjes…
Dat hebben mijn geprakte aardappels ook 🙂
Je kunt zeggen van Ilse wat je wilt en inderdaad, haar muziek is helaas te commercieel, maar zingen kan ze als geen ander in Nederland. Ik ken geen betere, Nederlandse zangeres.
Technisch heel knap ja. Maar om de Raggende Manne eens te citeren: Maar het is bloedeloos! Zo godvergeten bloe-de-looooos!
Dat ben ik helemaal niet met je eens. Ilse kan mij behoorlijk ontroeren, ik vind het niet bloedeloos.
De plaat van Lea luistert lekkerder weg dan die van, zeg, Lady Antebellum of Ilse Delange
(niets aan te merken op de zangeres IdL, vooral live; de platen zijn inderdaad enkel ‘product’; het kan aan mij liggen maar ik heb van die nieuwe dan ook niet één recensie gelezen).
Alleen heb ik er wel een probleem mee dat Lea af en toe hartverscheurend vals zingt. Ik neem aan dat de heren bij Excelsior het wel gehoord hebben maar dat ze het authentieke gevoel wilden bewaren ofzo. Mij stoort het vooral.
@Rick Dat twitterde je al eerder en toen ben ik er eens op gaan letten. Het is inderdaad bij momenten behoorlijk off-key, maar mij stoort het niet.
@Guuzbourg Die tweet en bovenstaand verhaal waren allebei reacties op journalisten die Lea als voorbeeld gaven als een beter alternatief voor (noem ze maar op…). Dat spreek ik niet helemaal tegen (lekker geluid en mooi slotnummer inderdaad) maar ik dacht wel: grote woorden voor een zangeres die het qua zang moeilijk zou hebben om in de eerste ronde voorbij Henk Jan Smits te komen.
Ach. Elvis Costello en Joe Jackson zouden er in de eerste ronde ook uitliggen bij henkjan zonnebrilinhethaar
Laten we vooral niet vergeten dat al die X-factor, Popstars e.d. programma’s gewoon variaties zijn op Henny Huisman’s Soundmixshow en dat zelfs de grootste exponent van dit programma nooit verder is gekomen dan het zingen van anderman’s liedjes…
Vind dat wel een essentiëel verschil met Lea die het talent heeft om haar eigen nummers te schrijven en te zingen… Dat dit zingen misschien niet altijd even zuiver is, zal me een zorg wezen, het komt tenminste wel recht uit het hart…
Ach, dat zo’n wannabe-artiest mee wil doen X-Stars, soit. Soms glipt er nog eentje met echt talent tussendoor ook. Maar dat is pure handel, laten we het hier over muziek hebben. En dan mag vals zingen best, als het maar met overtuiging gebeurt. 😉
Ha! Dan ga ik nog heel groot worden!
Gr.R., overtuigd vals-zingert!
Janeehowacht, het is niet de bedoeling dat *wij* ervan overtuigd zijn dat je vals zingt, he?
wat te denken van neil young? als we het dan toch van vals zingerts hebben dan is dit wat mij betreft nr1 en ook hij zou in geen geval voorbij enige talentenjacht komen.
poeh eerste twee nummers dacht ik waar ging die discussie over, ze zit er mooi soulvol onder af en toe maar soit, maar vanaf white walls neemt het toch wel gruwelijke vormen aan.
vraag niet hoe het kan, maar Lea zingt live aanmerkelijk beter, constateerde uw reporter. Beetje Stevie Nicks zelfs. Haar akoestisch gitaarspel is dan weer wel een beetje, eh zacht uitgedrukt, jammer. Tokkelen gaat nog, maar akkoorden; moeilijk!! dat wordt allemaal wel weer goedgemaakt doordat ze zo goedgemutst lief is. (Tja, 🙂 )