Leprous – Bilateral

Het had weinig gescheeld of ik had de vorige cd van Leprous in mijn opruimwoede compleet gemist. Stel dat dat gebeurt was, dan was ik bij het beluisteren van hun nieuwe, derde cd Bilateral compleet overdonderd geweest. En dan vooral door het feit dat een band zo geweldig als deze al aan zijn derde cd toe is en dat ik er nog nooit van gehoord had. Want Bilateral kent qua progmetal-cd zijn gelijke niet tot nu toe dit jaar. Geniaal? Waarom niet! Bilateral is niets minder dan dat. Tenminste als je bij het beluisteren van je progmetal graag verrast wordt door een band die buiten de lijntjes kleurt. En bijvoorbeeld niet terugdeinst om in het dwarse “Thorn” in plaats van een gitaar nukkig koperwerk in te zetten voor een solo. Dat kan met gemak behoorlijk idioot klinken, maar in dit geval past het dus precies. Sowieso klopt eigenlijk alles op Bilateral. De songs (tien tracks vol verrassende insteken zonder freaky moeilijkdoenerij), de totale lengte (uurtje), de invloeden (Opeth, Pain Of Salvation, Tool, maar wel een eigen smoel), maar ook de hoes (van Mars Volta-huistekenaar Jeff Jordan) is puik. Een extra pluim moet uitgedeeld worden aan de gedreadlockte zanger Einar Solberg die nog meer dan op Tall Poppy laat horen een ongekend bereik te hebben en variatie uitstrooit over zijn luisteraars. Hij doet niets onder voor Pain Of Salvations Daniel Gildenlow. Dat is ook wel nodig om de dynamiek en bombast die Leprous je toestopt nog beter vorm te geven.

mij=Inside Out / EMI