Volgens mij is er in Nederland geen Duitse band ooit populairder geweest dan Rammstein nu is. Raar dat ons land vervolgens niet overspoeld wordt door (Duitse) klonen van Rammstein die een stukje meerliften op de golven van hun succes. Is Rammstein zo uniek? Of zijn er simpelweg geen klonen beschikbaar? Letzte Instanz zou een kloon kunnen zijn, ware het niet dat deze Duitsers al sinds 1998 aan de weg timmeren en hun muziek gaat ook veel verder dan alleen maar marsmetal. Op hun nieuwe CD Gotter Auf Abruf wordt ook veelvuldig geflirt met folk, klassiek, gothic, nu-metal, pop en hip-hop. De affaire met deze laatste in “Position Im Kosmos” is niet briljant te noemen overigens. Dan gaat het larderen van de nummers met elektrisch versterkte violen en cello’s ze toch beter af. Zeker als deze ook nog eens een duel aan gaan met de gitaarpartijen zoals in “Himmelfahrt”. Scheelt natuurlijk ook dat ze een violist en cellist, die luistert naar de naam Benni Cellini (pfff), in hun gelederen hebben en hier dus ook continu mee kunnen werken. Af en toe is de afwisseling in stijlen wel ietwat bizar. Na het akoestische folky “Zwei Wege” (dat overigens start met doffe metalbassdrums(!)) gaat Letzte Instanz zonder met de ogen te knipperen over in op Clawfinger leest geschoeide metal. Op de één of andere manier blijft het wel op en top Duits, maar gaat het nergens zo over de top als Rammstein. Misschien niet goed voor een vol Gelredome, maar een vol Paradiso moet lukken.
File: Letzte Instanz – Gotter Auf Abruf
File Under: Uberraschend Deutsche Potpourri