Het is zondagochtend, ik ben nog erg slaperig hetgeen te wijten is aan een gezellig feestje op de zaterdagavond met de nodige drank en versnaperingen, en een veels te korte nacht erna. De gordijnen doe ik half open. Een waterig zonnetje schijnt door de ramen. Ik zet er een pot koffie bij. En dan wil ik graag wat rustige muziek om aangenaam bij wakker te worden. Het nieuwe album van Liv Kristine Espenaes, Enter My Religion, is daar uitermate geschikt voor. Het hele donkere, theatrale en contrastrijke van Theatre Of Tragedy lijkt de Noorse dame mijlenver achter zich te hebben laten liggen. Het ligt dan ook meer in de lijn van haar huidige werk bij Leaves’ Eyes, maar dan uiteraard zonder de zanger en logischerwijs nog veel meer in het verlengde van haar eerste solo album, Deus Ex Machina, dat ze inmiddels acht jaar geleden uitbracht. Toen kreeg ze nog de hulp van Paradise Lost zanger Nick Holmes. Nu grijpt ze alleen terug op een cover van Streets Of Philadelphia van Bruce Springsteen, die zij prima weet te vertolken. Het aparte stemgeluid van Liv en het gebruik van verschillende muzikale invloeden maakt dit album tot over het geheel een rustig, aangenaam maar wel veelzijdig werkje. Het klinkt soms donker, dan zijn er Oosterse klanken en vervolgens is het weer zoet als pop, helaas zelfs soms iets te zoet naar mijn smaak, zoals de titeltrack Enter My Religion.
mij=Roadrunner Records / CNR