Loden – Buggy

Storm overlaadt mij graag met wat hij noemt ‘moeilijke muziek’ en ik laat mij graag overladen. Zoals elke muziekliefhebber word ik namelijk graag verrast. Toegegeven, niet elke verrassing is een plezante, maar meteen bij de eerste luisterbeurt van Buggy begonnen mijn lippen omhoog te krullen. Nauwelijks bijgekomen van de laatste Flying Lotus en nog steeds jubelend over Black Noise van Pantha Du Prince trof ik hier het onmogelijke. Onze zuiderbuur Loden gaat precies tussen die twee in zitten. De verkilde maar sfeervolle sonische lagen van de Zwitser met de gameboy-absurditeit, samengebracht in één geluid met rare maar rake glitches en breaks van de huidige Hendrix van de elektronische muziek . En net als bij bovengenoemde heren geeft elke nieuwe spin nieuwe verrassingen. Sprankelende IDM vliegt je als vuurvliegjes om de oren, meestal op een zeer rustig tempo, maar toch met de gejaagdheid van hiphopbeats. Weliswaar niet alle tracks van de zeventien op Buggy zijn even briljant – zo zakt de plaat wat mij betreft bij “Hot” toch even in – maar Loden mag zich wat mij betreft scharen onder de groten. Vooral omdat de plaat ondanks de paar zwakkere momenten (hoe relatief, zwakkere) je geen moment met rust laat. Ik ga naar aanleiding van deze plaat in ieder geval op zoek naar de voorganger, Valeen Hope en reken erop dat we nog veel van deze Belg gaan horen. Want met deze plaat is hij vrij snel de buggy ontgroeid.

mij=Mush / Konkurrent