Als ik wat heb met een plaat met veel synthesizers dan is er iets bijzonders aan de hand. Lola Kite´s debuut Lights is dan ook een vette en vrolijke plaat, een bubbling under in mijn jaarlijst 2011. Een klein jaar later is er al een opvolger getiteld I Start To Believe You. Het trio bestaande uit Bram Vervaet, Keez Groenteman en Jasper Verhulst is met Jacco Gardner uitgegroeid naar een kwartet en dat zou wonderen moeten doen. Er is echter wat gebeurd met de vrolijkheid. Het moest kennelijk dromerig gaan klinken, een beetje à la Groentemans solo-project High The Moon, en dat is even slikken. Nu ik het album een aantal keren gedraaid heb, kan ik weer wat positiever zijn, maar af en toe irriteert het me toch. Lola Kite klinkt alsof we weer in de eighties zijn aanbeland met synthesizerpopbands als Human League en Orchestral Manouvres In The Dark. En nu Lola Kite. Die tijd laat ik eigenlijk liever achter me. Het is niet allemaal kommer en kwel, want het up-tempo “Road To Nowhere” en het catchy “Energy Could Be Our Closest Friend” mogen er zijn. Bij liedjes als “Someone Ok” en “Dausy Aquarius” krijg ik echter slaapneigingen. Komende maanden is het kwartet ze te bewonderen in het voorprogramma van Spinvis. Oordeel dan vooral zelf.
mij=Excelsior / V2
4 reacties