Lorn – Ask the Dust

Ooit begon dubstep niet alleen bij de intussen bekende subbass, maar ook bij de beeldschone melodieën die bijvoorbeeld Burial ermee wist te creëren. Ook Lorn, alias Marcos Ortega uit Illinois, maakt geen dubstep maar wentelt zich wel in de diepe bassen. Niet het ritme is bepalend (je kunt geen Gandalf nod op zijn muziek monteren), zijn tweede album Ask The Dust is wederom een geluidenplaat. Luister naar het fantastisch diepe “Everything Is Violence” en “The Well” op een goede hoofdtelefoon en je kunt niet anders dan onder de indruk zijn. Wat vet! Het album is vernoemd naar de roman waarvan Charles Bukowski volgens het voorwoord van het boek Onder Invloed zo'n fan is. Zoals gezegd in mijn stukkie over Clark is ook Lorns debuut uit 2010, Nothing Else, erg indrukwekkend. Niet omdat er zulke goeie tunes opstaan ofzo, nee, het is een spannende geluidenplaat. Nothing Else begon met een kraakheldere grootmoederstype klok, maar het duurde niet lang of je luidsprekers knarsten, ritselden en daverden. De synthesizerthema's van “Void 1” en “Void 2” kwamen her en der over de plaat terug, net als de scheurbass uit “Greatest Silence”. Ik kwam onlangs de promo in het Nijmeegse Vinylarchief tegen en verbaasde me dat ik die gemist had. Als maker van filmmuziek zou Lorn het vast niet gek doen, als producer van hiphop wellicht ook niet (Nothing Else werd nog op Flying Lotus' label Brainfeeder uitgebracht en Lorn maakte intussen nog een mixtape), maar juist het feit dat vrijwel alles wederom instrumentaal is bevalt me prima. Enfin. Op deze tweede plaat vervolgt Lorn succesvol wat eerder ook goed ging. Tracks als “Ghosst(s)” en “Chhurch” weten, net als “Tomorrow” op Nothing Else, te imponeren door hun melodieuze ultradiepte zonder four-to-the-floor ritme. Hoor je Lorn voor het eerst, dan is het revolutionair, maar een liedje dat naar mainstream neigt zit er niet bij. Als ik een commerciële producer was op zoek naar vette samples zou ik het wel weten.

mij=Ninja Tune / PIAS