Prachtig stadje, dat Brugge. Vooral ‘s avonds is het historische centrum een lust voor het oog en wie nog nooit een pintje heeft genuttigd op de Grote Markt heeft niet geleefd. Als je tussen zoveel moois opgroeit, dan moet dat wat met je doen. In ieder geval past de muziek van het Brugse Low Vertical prima in de stad. De nummers op hun debuut I Saw A Landscape Once getuigen van smaak. Deze lievelingen van Studio Brussel zijn al vaak met Radiohead vergeleken, maar afgezien van een gezonde experimenteerdrift en driftig gebruik van elektronica zie ik dat niet zo. De melancholie overheerst op dit album, niet in de laatste plaats door de zangstem. In vrijwel ieder nummer zit gelukkig een verrassende tempowisseling of wending. Halverwege het prachtige “Planetminusmonkey” slaat de band volledig op hol om dan via een subtiel gitaarloopje weer bij de oorspronkelijke melodie terug te keren alsof er helemaal niks gebeurd is. Tussen de sfeervolle gitaartracks “Get Rid Of The Monster In You” en “At The Point Of No Return” zit een instrumenteel nummer dat ambient klanken afwisselt met keihard overstuurde beats. Het kan allemaal bij Low Vertical en de contrasten zijn goed genoeg op elkaar afgestemd om het album niet geheel uit elkaar te laten vallen. De schreeuwerige titeltrack en het hossende “Fatrabbit” liggen behoorlijk zwaar op de maag, maar verder is I Saw A Landscape Once een indrukwekkende plaat van een nieuwe band die nog enigszins zoekende is, maar daardoor geen moment verveelt.
Mij=Zeal / Konkurrent
2 reacties