Lowlands Zondag

Een van de meest bijzondere dingen die ik ooit zag op een festival, was een optreden van de Amerikaanse stand-up comedian Chris Rock. Gewoon op het hoofdpodium, om 20:00 uur ’s avonds, voor Metallica. Sinds die tijd roep ik: dat kan in Nederland ook. Teeuwen, Maassen, Jansen, dat soort mensen kunnen de Alpha aan. Het duurde acht jaar en toen ging Lowlands het experiment aan. Geen avondslot, maar om 14:00. Maar Teeuwen stond er wel. Volgens hem waren onze verwachtingen hoog gespannen, maar niet hoog genoeg. Dat bleek. Zelden was het zo druk bij de Alpha, zowel binnen als buiten de tent. En Teeuwen had de tent al snel mee, inclusief Junior, en denderde, in topvorm, een klein uur door. Experiment geslaagd, volgend jaar Maassen. En dat mag best wat later op de dag in het programma.


Het was een enerverend begin van een wisselende dag. De bijna 15-jarige wist inmiddels de weg over het terrein en trok er regelmatig alleen op uit. We moesten hem vaker zoeken dan hij ons. En dat is een goed teken. Onze opvolging, wat Lowlandsbezoek betreft is geregeld. Maar ook Junior moest regelmatig schuilen voor de plensbuien die over het terrein trokken en niet alles was even sterk, op de zondag. Børns bijvoorbeeld. Een Amerikaans electropop bandje. Als je beste nummers een hele matig versie van The Smiths’ “Shoplifters of the World” is en verder twee covers van Arcade Fire en David Bowie, dan zegt dat veel.

Nee, dan deed The Internet het al een stuk beter. The Internet is een neo soul afsplitsing van hiphopcollectief Odd Future en zet een goede show neer. “A lot of songs about exes”, vooral. Zoveel dat ze bij de aankondiging door elkaar haalt. Ach, maar blijft de liefde niet de belangrijkste inspiratiebron voor muziek? Anderson.Paak and The Free Nationals weet ook live van wanten. Vooral de liveband tilt het een en ander hoger plan en valt op dat rapper Anderson.Paak ook een uitstekende soul-zanger is.

Na Eagles of Death Metal is Junior het mannetje. Pa fotografeerde en ving de pet van Jesse Hughes. Junior stond een ietwat uit zijn dak te gaan en werd fan voor het leven. Op die leeftijd ben je nog onder de indruk als er wat gitaren sneuvelden op het podium. En Eagles of Death Metal stelt live niet snel teleur, dus de heren hebben er fan bij. De pet stond’m goed overigens…

Wat krijg je als je Brian Fallon uit The Gaslight Anthem haalt en een soloplaat laat maken? Inderdaad, nog meer Bruce Springsteen! Maar als er iemand mee weg komt, dan is het Brian Fallon wel. De kwaliteit zit’m vooral in de het belachelijk hoge niveau en de consistentie in zijn nummers en oeuvre. Heartland Americana, recht uit het hart. Brian Fallon gaf, met zijn begeleidingsband The Crowes een een uitstekende staalkaart van zijn (solo)kunnen weg. Fijn optreden! Dit in tegenstelling tot Foals. Foals leek haast te hebben en raffelde de optreden af. Ze waren er met de kop duidelijk niet bij. Bazart had dat duidelijk wel. Bazart sprint met volle snelheid door de 3FM rangen en lieten live duidelijk horen waarom het zo snel gaat met de band. Gloedvolle indierock, pakkende nummers en fijne meezingers. Tot ver buiten de, veel te kleine, Charlie, staat het publiek mee te zingen en te dansen. Vooral de finale ging uit volle borst en daarmee bewees Bazart dat de volgende stap naar de Alpha een kleine is, voor deze jonge Belgen. Klangstof had in deze tent een ietwat meer moeite en trok iets minder publiek, maar speelde niet veel minder. Maar Koen van der Wardt had met Moss natuurlijk al eens geleerd hoe dat ging, een massa in beweging krijgen. De indierock van Klangstof had wat meer tijd nodig om de menigte in beweging te krijgen, maar ook hier zong het publiek uit volle borst mee. Inclusief de bijna 15-jarige. Ook voor zijn generatie hoeft het niet altijd de grootste hits te wezen.

En daarmee nadert Lowlands 2016 zijn einde. Nog een keer gaan we uit ons dak bij LCD Soundsystem. Wat ben ik blij dat deze band weer bij elkaar is en opnieuw het heilige vuur gevonden heeft. De goede recensies waren de band vooruit gesneld en dat bleek terecht. De omgevallen platenkast, waar de band zijn inspiratie uit haalt, bleek ook nu weer een succes. Junior was vooral onder de indruk van de grote discobal, op het podium. Het is een jubelend einde van een wederom zoekend Lowlands. Waarbij men vorig jaar naast de headliners greep, waren ze er dit jaar wel. Maar juist buiten de grote namen om, viel er vorig jaar meer te ontdekken dan dit jaar. De afwisseling was goed, het weer helaas wat minder. Maar het hoogtepunt was toch drie dagen lang met een bijna 15-jarige over het terrein te lopen. En even weer de enthousiasme te zien, van die eerste keer dat ik daar rond liep. En die er voor zorgt dat ik er, na zovele jaren toch nog steeds kom. Hoe zeer ik kibbel over het programma. Lowlands, u was weer fijn dit jaar. Tot volgend jaar!