Ik weet niet wat het was dit jaar maar de aanloop naar Lowlands voelde anders dan voorgaande jaren. Er was behoorlijk wat gemopper over de – zeker vergeleken met Pukkelpop – magere line-up, er werden opvallend veel kaartjes aangeboden op Twitter en ik merkte zelf ook dat ik minder de dagen zat af te tellen dan voorheen. Toch een vorm van Lowlands-moeheid?
mij=Door: Blink. Foto's: Charlona
Gelukkig verdwijnt bij het zien van de vijf schoorstenen boven de ingang dit gevoel als sneeuw voor de zon. Yes, we kunnen weer! En de zon schijnt zelfs! Natuurlijk altijd eerst even zien wat er allemaal veranderd is op het terrein en op ons gemak kuieren we als eerste richting de Charlie, de kleine open tent die dit jaar een kwartslag gedraaid is. Go Back to the Zoo in de grote Alpha slaan we maar even over, dat liedje kennen we inmiddels wel. Op het podium van Charlie staat een heel gemeen ogende bassist met veel baard en weinig haar al wat in te spelen. Hij is een van de mannen van Trash Talk, een Californische hardcoreband. Na een stevig intro barst de band pas echt los als zanger Lee Spielman het podium op springt. Een fantastische set volgt, waarbij Spielman meer tijd doorbrengt in de stevige moshpit en de circle pit dan op het podium en uiteindelijk tijdens het laatste nummer met een deel van het publiek in het meertje duikt. Tegen het einde van het concert wordt hij zelfs letterlijk op handen gedragen door het publiek. Een fantastische start van Lowlands 2012.
Even later staan de minder heftige heren van White Rabbits in India. Door het programmaboekje aangekondigd als een kruising tussen dEUS en Radiohead horen we van een afstandje buiten de tent in de zang inderdaad wel iets van de oude Radiohead terug, maar niet echt veel. Het klinkt allemaal iets te rommelig en vol. Binnen blijkt waarom. White Rabbits hebben duidelijk last van overbezetting. Waarom zijn er in godsnaam drie gitaristen nodig? Ook een achter zijn toetsenbord zittende zanger helpt niet echt om de aandacht van het publiek vast te houden, er wordt dan ook flink doorgekletst in de tent. En ook al wordt afgesloten met een 'thank you, you've been fucking awesome' ben ik bang dat van White Rabbits niet hetzelfde gezegd kan worden. Eerst maar eens wat exitgesprekken houden met in ieder geval de helft van de band.
Dat met een minimum aan personele bezetting wel een maximaal effect bereikt kan worden, wordt even later in dezelfde tent bewezen door Merrill Garbus, oftewel tUnE-yArDs. Door haar eigen drums en zang continu te samplen ontstaat een indrukwekkend geluid en met behulp van een bassist en twee blazers laat ze een geweldige indruk achter. Garbus moet een van de grootste talenten zijn die zich ooit voor Lowlands in een rood jurkje hees.
Van bijzonder origineel en vernieuwend staan we even later bij een band-uit-het-boekje: The Gaslight Anthem. We komen aan als “American Slang” wordt ingezet en dit blijft een geweldig nummer van een geweldige band. Toch lijken de bandleden vermoeid en iets te routineus te spelen. Het flitst zelfs door mijn hoofd dat de band niet veel gladder moet worden. Het gevaar dat Bryan Adams-terrein wordt betreden ligt om de hoek. Na enkele nummers zit ik bijna te hopen dat er een snaar breekt, de drummer een stokje verliest of de zanger over zijn pedalen struikelt… alles om de routine uit The Gaslight Anthem te halen.
Even later staan op het hoofdpodium de vijf heren op leeftijd van Me First And The Gimme Gimmes. Ze lijken zelf ook verbaasd te zijn dat ze na The Gaslight Anthem geprogrammeerd staan. Ik ben zelf vooral verbaasd over het feit dat ze sowieso op Lowlands staan, en nog wel op het hoofdpodium. Noem me een zuurpruim, maar wat deze oude punkers ons voorschotelen is echt een verschrikking. Oh-zo-grappige punkcovers van grote hits zoals opener “Stairway to Heaven”. Wat een totale armoede. Was er echt niets beters te vinden om in Alpha te spelen?
Gelukkig maakt het optreden van Hot Chip even later in Bravo een stuk goed. Heerlijk aanstekelijke en extreem dansbare electropop, ideale muziek voor bij dit weer. En ondanks dat -zoals mijn moeder zou zeggen – de kraaien van het dak vallen, vindt synthnerd Alexis Taylor het nodig om tijdens de eerste nummers lekker zijn jas aan te houden. Toch is hij flink gegroeid in zijn rol als voorman vergeleken met het vorige optreden van de band op Lowlands. Hij staat regelmatig voorop het podium in plaats van veilig achter de toetsen en zijn nerveuze trilstem klinkt inmiddels op een vreemde manier aangenaam en vertrouwd.
Voorman Kele Okereke van Bloc Party is even later een stuk minder vast van stem en het begin van de set is stroef. Okereke lijkt moeite te hebben om vocaal de enorme energie van vooral de geweldige drummer bij te benen. Na enkele nummers komt het allemaal goed en valt op hoe fenomenaal zijn stem eigenlijk is. De nummers van het nieuwe album dat volgende week uitkomt zijn sterk, vooral het prachtige “Truth” maakt indruk.
Al tijdens Bloc Party vormt zich een flinke rij bij de ingang van het voorvak van Alpha voor het optreden van The Black Keys dat de vrijdagavond zal gaan afsluiten. Wij besluiten eerst nog even te gaan kijken bij Feist in de Grolsch-tent. De prachtige backdrop valt op en ook de grote 'Free Pussy Riot'-sticker die de band heeft aangebracht. Nou is het niet zeer waarschijnlijk dat Poetin op de 3voor12-site het concert van Feist zal gaan bekijken, maar het is natuurlijk wel een sympathiek gebaar van Leslie Feist en haar band. Het woord 'sympathiek' blijft overigens overheersen tijdens de set van Feist… het is allemaal wel aardig, maar zowel het songmateriaal als de zang is zelden echt spectaculair. En zijn die drie achtergrondzangeressen in de lange hippiejurken nou echt nodig?
Inmiddels is een ware volksverhuizing op gang gekomen richting Alpha voor The Black Keys. Het blijft me verbazen dat deze toch redelijk standaard rootsrock van het duo zo'n enorme aantrekkingskracht heeft op het grote publiek. Natuurlijk staat het optreden als een huis en spat de energie van het podium, maar is dit niet allemaal al eens eerder gedaan? En beter?
De eerste dag van Lowlands 2012 zit er alweer op en zaterdag gaan we gewoon weer met een verse laag zonnebrand op pad.
4 reacties