Lunascape – Innerside

Lunascape - InnersideBegin dit jaar was ik vrij positief over de laatste plaat van Delavega, iets wat me op nogal wat kritiek kwam te staan van enkele lezers: ik zou zielloze reclamemuziek promoten. Nog steeds vind ik The Day After een fijne plaat, maar ik geef de critici groot gelijk wanneer ze stellen dat de Belgen ook dubieuze meuk voortbrengt. Lunascape, een project van Walter Hilhorst en Kyoko Baertsoen (die ooit nog een blauwe maandag met Hooverphonic toerde) is daarvan het laatste voorbeeld. Hun derde langspeler Innerside is een nogal vreemde potpourri. Lunascape lijkt begonnen met de intentie om uit te komen bij een geluid wat past in het hoekje van de late Gathering meets Massive Attack, maar halverwege is volgens mij Tijs Verwest binnengeslopen om eens aan de knoppen te gaan draaien. Nu kan dat een interessante mix opleveren en de eerste paar nummers is het nog aardig, al hoop je wel dat Lunascape naarmate de plaat vordert meer gaat groeien. Maar gaandeweg wordt het, sorry dat ik het moet zeggen, ronduit saai. Wat daarbij ook niet helpt is dat de boel volledig platgeproduceerd is en de vocalen op een irritante manier bewerkt zijn. Ieder nummer lijkt op het vorige en ter hoogte van “Into the core” en “Truth or dare” gaat het echt fout: ongeinspireerde, monotone songs die moeten steunen op de zang van Baertsoen. Nu wordt ook overduidelijk wat ik al vermoedde: het Engels van Kyoko is gewoon belabberd. Lijkt het in eerdere nummers alsof ze slechts te kampen heeft met een vervelend steenkolen-Engels accent, op “Truth or Dare” verworden alle th-klanken tot een lachwekkend staaltje Engels dat we kennen van “Ze Germans” uit Allo Allo. Het spijt me Kyoko, maar hier valt niet tegenop te produceren. In België wordt zij vergeleken met Sinead O’Connor, terwijl de band als geheel raakvlakken met Hooverphonic zou hebben, maar ik wil u oproepen, beste lezer, daar niet in te trappen. Een beter referentiekader is de even zouteloze als kneuterige Vlaamse politieserie Flikken, waarvoor Lunascape met “Surrender” de titelsong verzorgt. Is er dan helemaal niks positiefs te melden? Nou vooruit, één dingetje dan. Mijn vriendin vond het artwork, met al die blauwe vlindertjes, wel erg mooi. Dat dan weer wel.


mij=Noir / Rough Trade

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven