Ik zat laatst nog met een maat over Aziaten in de ‘hiphop game’ te filosoferen. We kwamen niet echt ver; DJ Honda, Mike Shinoda van Linkin Park en de Far East Movement, die in recente charts de Black Eyed Peas nadoen. (Een rip-off van een rip-off van een rip-off) En toen had ik dus al een weekje Lyrics Born geluisterd. Deze Japans-Italiaanse Amerikaan doet op zijn beurt een aardige imitatie van Cee-Lo Green en onze eigen Neger des Heils. Gooi een boobies-clip bij “Coulda Woulda Shoulda” en je hebt een nieuwe Bastian-hit. Voor iemand die zich Lyrics Born noemt, zijn de teksten trouwens wel bijzonder matig, om niet te zeggen flauw. Een liedje als “Lies” kan zowel muzikaal als tekstueel linea reacta door naar het Eurovisie Songfestival. Pas ver over de helft komen er in “Oh Baby” wat goede one-liners langs, vol zelfspot. ‘I want a tattoo but I’m scared of needles, I want to trust you but I’m scared of people’. De beats worden dan ook wat stoerder, in ouderwetse electro-stijl. “Block Bots” klinkt robot-blikkerig als Missy Elliot. Zo doet Lyrics Born toch vooral aan anderen denken. Het album heeft zeker de gloss, en met selectief programmeren bouw je zeker een funky feestje, maar het is toch vooral heel erg passé. Of dat nou in ‘shake it like a polaroid’-Outkast-stijl is, of megafoonwoede à la Kanye West. Typisch genoeg wordt die laatste invloed in “I’ve Lost Myself” dan weer verknald door een zijig poprefreintje. Had nog maar op één manier erger gekund; als Fergie het had ingezongen.
mij=Decon / Mobile Home / Rough Trade
2 reacties