“Magnum? Jum, lekker, amandel graag!”
“Zeg, gedraag je! Je figureert nu in een recensie op een muzieksite hoor!”
“Da’s mijn schuld niet! Jij begint over ijs, ik niet!”
“Nee dodo, Magnum is een band, in zijn hoogtijdagen een net-niet-top-band. Misschien lag het aan zanger Bob Catley, wiens gezwaai op het podium nog het meest weg had van een glazenwasser, of aan de weinig glamoureuze uitstraling van de band. Het was halverwege de jaren tachtig gewoon een goeie band. Ze hebben nog niet zo lang geleden een nieuwe cd uitgebracht, die ook niet verkeerd was. De huidige tournee is opgehangen aan de verschijning twintig jaar geleden van hun meest succesvolle album, On a storyteller’s night.”
“Da’s mooi, mooie schone ruiten ook, maar wat moet ik daarmee?”
“Ze hebben nu hun zesde live-cd uitgebracht, The River Sessions. Eén avond in Glasgow, met al hun succesnummers uit die tijd.”
“Hmm, een ijsje dat te lang in het vriesvak heeft gelegen?”
“Dat dacht ik niet. De nummers en de uitvoeringen zijn ook na twintig jaar niet uit de tijd. Bovendien zijn de live-opnamen goed, maar ook lekker echt gehouden, met her en der piepjes en kraakjes of een vals nootje. De meeste live-opnamen van twintig jaar geleden zullen de tand des tijds niet zo goed hebben doorstaan als deze. Gewoon een lekker plaatje, zonder dat het ouderwets klinkt. Een feest voor de fans, een prima live-verzamelaar voor de rest.”
“Okee, laat maar even horen dan. Ehm, heb jij geld bij je? Ik heb zin in ijs…”
mij=River Records / Bertus