Het Feest Der Bekende Namen. Joe Bonamassa behoeft weinig toelichting meer, Mahalia Barnes en Betty Davis wellicht wel. Mahalia Barnes is de dochter van Jimmy Barnes, ooit zanger van Cold Chisel en Living Loud, maar sinds de jaren tachtig vooral in zijn thuisland Australië buitengewoon succesvol als solo-artiest. Betty Davis moet u vooral niet verwarren met Bette Davis, de actrice. Deze Betty – met y dus – was de tweede echtgenote van trompettist Miles Davis, maar vooral zelf een zangeres en songwriter van formaat. Door haar onafhankelijke houding die ook in de songs te horen was – in het begin van de jaren zeventig in de VS nog bepaald niet gewoon – werd zij op veel radiozenders geboycot en eind jaren zeventig trok zij zich terug uit de muziek. Mahalia Barnes en haar vaste band The Soul Mates hebben Davis’ aanstekelijke funk weer een verdiend podium gegeven, met medewerking van Joe Bonamassa en producer Kevin Shirley. Die leerden Mahalia kennen bij het werk aan Jimmy Barnes’ Hindsight-album, waarop zij meezong. Dat aan de productie en het gitaarwerk niet veel valt te verbeteren mag duidelijk zijn, maar ook Mahalia Barnes en haar band zijn hier helemaal top. Mahalia Barnes is technisch een prima en veelzijdige zangeres, maar meer dan dat heeft ze een partij stijl waar je U tegen zegt. Rock en soul hebben de overhand, en daarnaast funkt ze, croont ze, kreunt ze en krijst ze zich een weg door de songs, zoals bij “Your Mama Wants You Back”. Bovendien heeft ze een fantastische band achter zich, waarbij ik vooral genoten heb van het orgelspel van Clayton Doley. Maar zoals het hoort bij muziek als deze is het een teamprestatie. Het gevolg is een plaat die stoomt en broeit en het je volkomen onmogelijk maakt om stil te zitten. Er gebeurt van alles, je hoort ze voortdurend muzikaal op elkaar reageren, en toch is het retestrak en lijkt er geen overbodig pingeltje in het toch ruim gevulde geluidsbeeld te zitten. Mahalia Barnes & The Soul Mates krijgen hier een fijn zetje van Joe Bonamassa en Kevin Shirley, maar ik twijfel er niet aan dat ze goed genoeg zijn om het ook zonder hen een mooi vervolg te geven. Wat een heerlijke plaat!
mij=Mascot