In het kader van de lelijkste hoes van 2011 nomineer ik bij deze In Silence van de in Ierland geboren Marc Carroll: een smoezelig huis met Carroll die er ook niet al te weldadig gekleed bij zit. Dit lijken me niet de ingrediënten voor commercieel succes. Maar goed, ik word geacht iets over het album zelf te zeggen. In Silence is een verzamelaar van vooral Carrolls latere werk en de eerste release op het Amerikaanse One Little Indian. Het liedje “In Silence” haalde grappig genoeg de verzamelaar niet. Van de twaalf liedjes komen er tien van de laatste twee albums Dust Rumour en World On A Wire (aangevuld met de als single verschenen “Matty Groves” en het slechts in Japan als bonustrack verschenen “In Reverse”). Carroll, tegenwoordig wonend in Los Angeles, is een singer-songwriter die het vooral simpel houdt. Er is het liedje, de gitaar, de stem en sporadisch ruimte voor begeleiding. Al bestaat dit soms uit technische trucs als een loopapparaat of een echo op de zang. Carroll doet mij denken aan Bob Dylan, maar dan in een Ierse versie. Denk aan Luka Bloom of aan de ook in Ierland ongekend populaire David Gray. Het werk van Carroll bestaat uit ruwe schetsen, waar perfectie niet het hoogste doel lijkt. Als je overigens met terugwerkende kracht alles van Carroll wil verzamelen, dan mag je nog wel even: check zijn site maar eens op alle singles, ep´s en zelfs bootlegs. In Silence is echter ook een prima start, waarna je aan kunt blijven haken bij het komende album, dat reeds voor 2012 gepland staat.
mij=One Little Indian / Bertus
4 reacties