'Cleverly-crafted and instantly memorable', zegt de bio die een omgevallen bak met superlatieven lijkt. Hmm, eerst maar eens zoeken wie die Matt Skiba is. Zanger van The Alkaline Trio en TheHELL. Ah, The Alkaline Trio is punkrock, dat zou wel eens iets voor mij kunnen zijn. Maar ja, Matt Skiba And The Secrets is een soloproject – bassist Hunter Burgan (AFI) en drummer Jarrod Alexander (My Chemical Romance) waren nadrukkelijk ingehuurde krachten -, dus dat hoeft geen punkrock te zijn. En inderdaad, de eerste klanken zijn die van alternatieve rock van Amerikaanse snit. Niet overdreven verrassend ook, je zou het bijna formulerock noemen. Gaandeweg komen er invloeden van Skiba bovendrijven: vooral The Cure en aanverwante Britse droefsnoetenpop, maar bij “Falling Like Rain” lijken de New Romantics ineens de boventoon te voeren. Overigens zijn de invloeden van vleermuisjes- en New Romanticspop dan wel overduidelijk, die invloeden zijn hier ernstig verGreenDayd. Minus de energie, dat wel. Zo'n “Olivia”, het is best een leuk deuntje hoor, maar het hangt aan elkaar van de clichés in een genre dat toch al niet uitblinkt in variatie. Babylon is Green Day op een hele, héle slechte dag, zoiets. Afsluiter “Angel Of Deaf” krijgt door de akoestische gitaar iets van Mike Doughty. Jammer genoeg is het vooral een eindeloos herhaald refrein, zoals meer van de songs alleen op weg zijn naar een refrein. De zeven minuten die “Angel Of Deaf” duurt bestaan overigens voor drie minuten uit de klaarblijkelijk lollig bedoelde zoem van een naklinkende gitaar. Mij bezorgt het een extra ergernis op een album dat me geen moment heeft kunnen boeien.
mij=Silver Superball
4 reacties