Het hoesje van The Crossing toont een persoon die een vlakte (of is het een bevroren rivier?) oversteekt. Op de voorgrond van het sneeuwlandschap ligt een eenzame dode tak. De setting lijkt eerder een Lynchiaanse gruwelfilm aan te kondigen dan de warmbloedige jukeboxplaatjes die de Menahan Street Band brengt. De groep fungeerde als begeleidingsband van Charles Bradley en maakt het soort instrumentale funk dat het grote publiek pas bereikt als Jay-Z het samplet. In de opener (tevens titeltrack) wreekt het gebrek aan vocalisten zich nog het sterkst. Alles aan het nummer lijkt te wachten op het moment dat een dame als Amy Winehouse over “Valerie” begint. Wie deze op pophits gerichte insteek niet los kan laten hoort betrekkelijk anonieme, soms zelfs wat lege deuntjes. De oplossing is eigenlijk heel eenvoudig. Bij dit soort showbandtunes moet je je gewoon wat dansende dames inbeelden, en er niet te diep over na gaan zitten denken. Wegdromen is het devies. En geen track helpt daarbij beter als “Everyday A Dream”. Tinkelend snarenwerk, bubbelende synthesizers uit het oeuvre van Air, en achteloos goede koperblazers. Ontspan, en zet je telefoon uit. Dat is alvast “One Less Bell To Answer”.
mij=Daptone/Other Hand
4 reacties