Het lijkt allemaal te kloppen op And The Glass Handed Kites, het tweede album van het Deense Mew. Pakkende en soms tegendraadse ritmes, verslavende refreintjes, akkoordjes die je keer op keer wil horen. Er is voldoende opbouw om de hele plaat spanning te houden, intro, middenstuk, outtros, alles zit er gewoon op en aan! Met de hoge piepstem van zanger Jonas Bjerre droom je weg bij de catchy refreinen van bijvoorbeeld “The Zookeeper’s Boy” en het sterke “Apocalypso”, of het engelachtige ‘Special”. Ik geloof niet dat er slechte tracks tussen staan. Het enige minpuntje waar ik mee kan komen is dat het er qua drama allemaal wel duimendik bovenop ligt, maar op zich is daar niks mis mee. Zo kijken de jongens op de achterkant van het uitgeklapte tekstvel alsof ze ‘ s nachts betrapt zijn bij het stiekem leegeten van de ijskast. De band kreeg in Denemarken de handen al vaak op elkaar bij uitreikingen van belangrijke muziekprijzen en hopelijk volgt het buitenland nu ook voor deze helden. Van mij persoonlijk krijgen ze vervolgens nog een award voor fijne songtitels: “Saviours of Jazz Ballet (Fear me, December)”! De songteksten lijken vooral een associatief effect te willen veroorzaken. J. Mascis tenslotte perst er als gastzanger ook een paar regeltjes uit om wat tegenwicht te bieden tegen zoveel jonge overmacht.
We gaven van onze fijne vrienden bij Red Ink vijf cd’s weg. Je bent helaas te laat.
mij=Red Ink / Sony
Als “Zeg er het uwe van” de vraag is, bij deze het antwoord: Mew ontdekt op Eurosonic, voor het eerst sinds tijden weer een heel optreden mn kop dicht gehouden, volgens mij niet geademend en kippenvel voor een jaar of 5. Amen.
Ik heb er al meer van gelezen en het gelezene maakt mij nieuwsgierig. Ik wil de muziek horen, maar nergens heb ik tot op heden iets kunnen vinden. Zo’n cd’tje zou wel handig zijn.
Trouwens jammer van het lelijke hoesje.
topband! Binnenkort in de Melkweg!