Misschien heb ik inmiddels de naam gekregen dat ik van moeilijke muziek houd, maar mijn grote liefde voor Battles is toch echt niet zozeer gebaseerd op de moeilijkheid van hun muziek als wel op de originaliteit. Hoe dan ook, Watersports van Mi Ami, drie mannen waarvan er twee voorheen in de punkband Black Eyes zaten, is ook weer zo’n moeilijke plaat. Oftewel: niet geschikt voor wie dol is op relatief eenvoudige popliedjes met een vierkwartsmaat en een meezingbaar refrein. Beide ga je niet aantreffen op Watersports. Gecontroleerde chaos, dat is een betere omschrijving voor wat je kunt verwachten, met een zeer grote rol voor de ritmesectie, en (dat hebben ze gemeen met Battles) een vrijwel onverstaanbare stem die hier en daar te horen is maar meer functioneert als nog een extra instrument dan als een vertolker van teksten. Terwijl de ritmes behoorlijk tribal en hypnotiserend zijn, verloochent de band ook hun achtergrond niet, en dus gieren er ook nog wat punkgitaren om je oren. Wat een geweldige combinatie! Watersports bestaat uit lang uitgesponnen nummers (zeven nummers in ruim drie kwartier) die ingehouden maar spannend voortborduren op een ritme. Door die spanning is het moeilijk de plaat te laten voor wat hij is, en vliegen de drie kwartier voorbij. Voor je het weet, wil je nog een keer. Uitkijken geblazen dus!
mij=Quaterstick / Konkurrent
Gister gezien bij Mozaïque…
Blown away, zo goed.