Ik had een veel slechter moment kunnen kiezen om Michael Carpenter‘s Rolling Ball voor het eerst in mijn diskman te duwen. Het was net de eerste dag in tijden dat ik niet drijfnat op het station aan zou komen bleek achteraf. En dat was zijn geluk. Had het wel geregend, dan had ik Rolling Ball namelijk vervloekt, de cd door midden gebroken en halverwege huis en station, nette jongen als ik ben, in een prullenbak gedumpt. Ik kan namelijk niet tegen vrolijke muziek om 6:00 in de regen. Daar word ik chagrijnig van. En laat Rolling Ball nou ongeveer het vrolijkste openingsliedje hebben dat ik ken. Misschien was de hemel daarom wel onbewolkt toen ik de deur achter me dicht trok. Geen idee. Wat ik wel weet is dat mevrouw Storm het diezelfde middag thuis een verschrikkelijke klotenplaat vond. Maar ja, die heeft dan ook weinig tot niets met Powerpop. En dan heb je aan Rolling Ball een slechte, want dat soort deuntjes komt nogal eens voorbij huppelen. Van Crowded House tot Jellyfish. Carpenter alleen onder het vakje Powerpop scharen is niet genoeg. Net zo makkelijk komt er een Thin Lizzy-achtig gitaartje langs in “No One” of doet Carpenter je denken aan Tom Petty en The Byrds. En dat alles gevangen in een ragfijne productie van de man zelf. Beslist niet slecht voor iemand die pas op zijn 32e (in 1999) zijn eerste plaat en nu in 2004 al zijn vijfde af levert.
File: Michael Carpenter – Rolling Ball
File Under: Geraffineerde pop.
File Audio: [Rolling Ball][Everyday]