Ik moet eerlijk zeggen dat ik de naam Michael Riesenbeck niet kende. Toch is deze Nederlandse multi-instrumentalist/producer/engineer, maar vooral gitarist, al een hele tijd bezig in de AOR. Met tributealbums, met werk voor anderen zoals China Blue en Phil Vincent en met solo-albums. Zijn debuut Shouting Silence verscheen in 2003, deze opvolger verscheen nog net in 2014. Omdat hij ook een fysieke cd wilde uitbrengen – een man naar mijn hart – startte hij een Kickstartercampagne. Die slaagde en het resultaat ligt nu voor me. Niet alleen een fysieke cd, maar ook een fantastisch verzorgd boekje, met prachtige afbeeldingen en alle informatie die je zou willen hebben. Hij heeft allerlei mensen waarmee hij ooit heeft gewerkt gevraagd, zoals Tony Mills (Shy, TNT, China Blue), toetsenist Eric Ragno (China Blue), de eerder genoemde zanger Phil Vincent, bassist Rev Jones (Mountain, Michael Schenker Group), maar ook Nederlandse muzikanten als drummer Rob Boshuijzen en zangers Serge Naberman (Rebelstar) en Marco van der Aar (NE1), die de bluestrack “Truly Blue” zingt. Die song is een beetje een buitenbeentje, samen met de proggy instrumental “Wandering Spirits”. Muzikaal zit het meestal vooral dicht tegen Toto en Journey aan. (“Lost In You” is overigens een van de tracks die me doet denken aan een andere oude favoriet van me, The Sign). Toto en Journey zijn bijna platgetreden paden in de AOR, totdat je met goede songs en dito productie gewoon een erg goede en gevarieerde AOR-plaat aflevert. Geen slap aftreksel, maar een plaat die voldoende kwaliteit heeft om op zichzelf te staan. Riesenbeck heeft een goed drumgeluid centraal gesteld en dat is te horen. Ook de gitaren zijn niet te ver naar achteren gemixt, waardoor het een echte rockplaat blijft en geen afgevlakte sound krijgt. Eén keer gaat het productioneel de mist in. In “Rough Edges” is de zang aan alle kanten bewerkt. Ik vermoed dat hier is geprobeerd nog iets te maken van een ondermaatse zangpartij. Jammer, want ondanks een waslijst aan muzikanten is het verder een plaat geworden die in compositie, sound en uitvoeringen gewoon dik in orde is en – ook met de genoemde buitenbeentjes – een eenheid is. Riesenbecks passie hoor je terug op II. Hulde!
mij=Eigen Beheer)