Soms kun je heel verbaasd zijn over de zaken die muzikanten nog meer gedaan blijken te hebben. Nog verrassender wordt het wanneer de muzikant in kwestie het trots in zijn biografie opschrijft: ‘1995, ausgewählt aus 2500 Sängern, gewann ich den ersten Preis bei LINDA DE MOL´s SOUNDMIXSHOW, ausgestrahlt von Europas größtem TV-Sender RTL. Ich coverte BON JOVI`s “Wanted dead or alive”‘ Iew! Michael Bormann werd weliswaar bekend via Jaded Heart en vooral Bonfire, en dat zijn nou bepaald geen snoeiharde bands, maar de Soundmixshow!? Jammer genoeg verbaast het me een stuk minder als ik deze cd beluister. De vergelijking met Def Leppard is onmiskenbaar, maar dan met nóg meer echo. Kan dat dan, hoor ik u denken? Jup, Bormann bewijst het. Dat is doodzonde, want Bormann is een van de betere zangers in dit deel van de wereld, maar door de genante overproductie kom je daar niet meer aan toe. Duitse bands, zeker in de AOR-hoek, weten de echo sowieso al goed te vinden, en Bonfire hoorde bij de experts daarin, maar Bormann weet nieuwe hoogten te bereiken. Wordt het dan misschien nog edelkitsch? Nee, ook dat niet. Het blijft bij foute kitsch. Hier en daar hoor je nog best aardige ideeën, maar de “programming and loops” en de productie maken dat dit album voor de meest enthousiaste AOR-fan waarschijnlijk nog niet te harden is. Zelfs Henk Jan Smits zou iets afleveren dat subtieler geproduceerd is…
mij=AOR Heaven / Rough Trade
Ik hoor dit album liever dan de nieuwe Journey waar veel mensen zo vol van zijn. Michael Bormann’s rauwe stem in combinatie met het glad klinkende instrumentaal vind ik best geslaagd, maar de samenwerking op het Zeno album vind ik nog beter.
Over de nieuwe Journey was ik niet zo positief, maar ik vind het een oneindig veel beter album dan deze kitscherige draak. Blijkbaar ben jij die ene AOR-fan die er wel tegen kan… 😉