Wie niet beter weet die denkt bij de albumhoes van Midday Veil te maken te hebben met de nieuwe plaat van Annihilator of Gamma Ray en pleurt die vervelende hardrock direct in de hoek. Het zestal uit Brooklyn voelt zich echter veel meer verwant met Van der Graaf Generator en de krautrock van veertig jaar geleden. De band test je uithoudingsvermogen. De opener mag nog wat saai en uiterst minimaal beginnen met eenvoudige synthesizer-klanken, gaandeweg trekt de band het ene na het andere register open. Onder de bezielende leiding van de hypnotiserende vocalen van Emily Pothast onderzoekt de band de muzikale links tussen componist Stockhausen, Duitse electro, krautrock, het werk van Giorgio Moroder, Jean-Jacques Perrey, opzwepende disco, fusion en seventies funk. Bandleider David Golightly wist zelfs organist Bernie Worrell van Parliament en Funkadelic te strikken voor een briljante gastbijdrage. Zo’n enerverende reis, daar moet je tenslotte niet in je eentje van genieten, en ik geef David geen ongelijk.
mij=Beyond Beyond is Beyond
File: Midday Veil – This Wilderness
File Under: Hippie-krautrock-fusion-psychedelica, maar dan leuk