Moeilijk plaatje, zeer moeilijk plaatje, die nieuwe Midlake. Midlake’s vorige werkje The Trials of Van Occupanter, kenmerkte het begin van mijn Kink-FM tijdperk. Ik had het ineens geschoten met 3FM en switchte naar Kink als mijn vaste keuze. Dientengevolge ontdekte ik meteen “Roscoe”, een van de briljante singles van The Trials. Een nummer dat bleef hangen en dat gold voor de hele plaat. Maar ik heb een zwak voor het jaren zeventig werk van Fleetwood Mac, dus wellicht daarom. De nieuwe, The Courage of Others, kwam echter niet zo hard binnen. De eerste keren dat ik’m luisterde vond ik’m vooral saai. Maar switchend tussen The Trials en het nieuwe album en de shuffle van mijn iPod, �kwam de plaat tot leven. Want wat bleek: The Courage of Others bevat stuk voor stuk sterke nummers. Nummers die echter opvallen als ze op zichzelf staan. Meer gitaar georiënteerd en meer folky dan zijn voorgangers. Geen Fleetwood Mac-invloeden dit keer, maar ik hoor spoortjes Radiohead zo af en toe. Maar als hele plaat trek ik het gewoon niet. Dan is de afwisseling gewoon niet groot genoeg en slaat de verveling toe, helaas. En fnuikt het ontbreken van een echte single. Want ik hoor nog steeds “Roscoe” of “Head Home” op Kink-FM en geen “Rulers, Ruling All Things” bijvoorbeeld en dat lijkt erop dat de radiomakers dat ook vinden. De plaat blijft in ieder geval wel op de iPod. Want in de shuffle-stand kan ik niet wachten op weer Midlake-nummer, dat dan weer wel…
mij=Bella Union / V2
Saaie plaat en op een nummer of twee na ook saaie nummers. Op de een of andere manier ontbreekt de spanning die de vorige plaat zo goed maakte.
Ik kwam hem op OORs luisterpaal tegen en eerste instantie dacht ik ook: saaiige plaat. Maar op de een of andere manier merkte ik toch dat ik hem steeds weer opnieuw opzette. Typisch gevalletje groeiplaat.
Langzamerhand dringt het tot door dat ” The courage of others” een meesterlijk album is. Als een magneetje vliegt hij telkens weer de CD speler in en wordt het luisteren meer en meer een ware ontdekkkingsreis. In eerste instantie miste ook ik een ‘ Roscoe’ of een ‘ Head home’ maar ik ben om. Dit album is zoveel beter, ingenieuzer en doet alleen maar hopen dat Midlake nog even lekker door blijft spelen. Reikhalzend kijk ik uit naar april of ze in levende lijve net zo weten te imponeren.
Ik was al meteen weg van het album.
Natuurlijk, ook ik mis een Roscoe.
Ik mis ook een beetje de verwijzing naar Fairport Convention. Maar goed. Ondanks alles verwacht ik juist weer niet zo veel van Midlake live. Dat zou wel eens echt saai kunnen zijn…
Ondertussen kijk ik vooral uit naar de nieuwe plaat van John Grant (The Czars) mmv Midlake.
Oor’s luisterpaal? Sinds wanneer?
@Stephan: De vpro is overgenomen, wist je dat nog niet? 🙂