Midnight Juggernauts – The Crystal Axis

Het mag dan van ver voor mijn tijd zijn, maar ik heb een zwak voor sommige jaren ’70-pop én voor Daft Punk-disco. De liedjes op de eerste plaat van de Midnight Juggernauts waren zo’n allemachtig sterke kruising van die twee genres dat Dystopia prompt mijn plaat van 2007 werd. Gelukkig werd-ie ook goed opgepikt. MTV Brand New heeft de clips erbij intussen echt grijsgedraaid. Mijn verwachtingen voor het tweede album waren dan ook hoog, en de eerste single “This New Technology” stelde daarom aanvankelijk wat teleur. Meer pop, minder beats. Maar hoe vaker ik hem draaide, des te prettiger dat dikke orgeltje met zijn fiedelsynths erboven toch weer beviel. Het is eigenlijk zo’n nummer dat je op de radio moet horen, in zijn eentje buiten de album-context, dan is het op zijn best. En dat geldt voor nog een aantal nummers op The Crystal Axis, dat duidelijk de retro- en daarmee wat kwetsbaardere kant kiest. Het wordt soms wat veel van het goeie, net als bij de tweede MGMT. Als je “Into The Great Beyond” (had zo van Todd Rundgren kunnen zijn) en “Cannibal Freeway” (meer Electric Light Orchestra wordt het niet meer dit jaar) zo achter elkaar hoort, is dat toch een aparte, psychedelische tijdreis, en zo gaat dat dan maar door. Maar nummers als het prachtige “Dynasty” of “Lara Versus The Savage Pack” zijn eigenlijk te lang. Wat ELO deed in zo’n geval was muzikaal flink uitpakken, vreemde toonladders erbij halen, allerlei instrumenten erdoorheen gooien, of het hele nummer opbouwen rondom een bepaald flanger-effect. Zulke trucjes kennen de Midnight Juggernauts ook wel, maar ze zijn er (nu) duidelijk minder scheutig mee. En tja, stiekem wacht ik natuurlijk nog op iemand die hier wél een vette electro-remix bij maakt…

mij=Siberia / EMI / Import