Miike Snow – Happy To You

Beetje laat, deze recensie, nu Miike Snow (uitspraakhulp hier) al zo'n aardig optreden op Pinkpop gaf. Bootlegvideootje van dat optreden hier: “Paddling Out” is gewoon een dikke hit. Voeg daar nog de beste nummers van hun vorige plaat bij (“Animal” en het Scissor Sisters-achtige The Rabbit) en je kunt je opeens voorstellen dat dit trio (Christian Karlsson, Pontus Winnberg en Andrew Wyatt) onder een andere naam eigenlijk al jaren producer speelt voor andere popartiesten, onder wie Madonna en Britney Spears. Maar Happy To You is als album wel een flink stuk eigenzinniger dan die lekker dansbare singles doen lijken. “Devil's Work” heeft best een ingewikkelde melodie en combineert een stuwende piano met trompetten en strijkers en vreemde percussie en acidsynths tot… een verschrikkelijke onhandige melodiesoep, voornamelijk. Een meeneurieliedje als “Bavarian #1 (Say You Will)” doet hetzelfde gedoseerder, en dus beter. “Archipelago” begint dan weer als een Kelly Stoltz- of Zeus-achtig pianodingetje, maar halverwege gaat de Röyksoppdoos alweer open. Zo komt het nooit tot grootse euforie, natuurlijk. Maar nu komt de grote truc: de heren verkopen hun plaat in Nederland in de “Jackalope Edition”, wat wil zeggen: met bonus-cd. En daar staan twee b-kantjes en vijf remixen op. Waaronder drie geweldige remixen. Alex Metric heeft alle crap uit “Devil's Work” gegooid en de heerlijk commerciële Wolfgang Gartner (ik ben fan wegens clubhit “Forever” en het nieuwe “Flexx”) voegt een zompige housebeat toe aan “Paddling Out”. En dan is er de uitsmijter: Jacques Lu Cont probeert dezelfde truc uit die Armin van Buuren bij The Killers “Human” flikte: zet een bataljon trancestrijkers achter de melodie en presto. Zijn nieuwe “Bonkers”-achtige refrein doet 't hem alleen niet voor mij, anders was het de remix van het jaar geweest.

mij=Sony