Tighter is het meest onuitstaanbare album dat ik lange tijd op m’n mp3-speler gehad heb. Het bevat zowel geniaal verslavende als verschrikkelijke nummers en tot mijn schande ontdekte ik pas na beluistering dat het een uitgebreide re-issue is van het nauwelijks vindbare debuutalbum Tight uit 1999. Je hoort het er nauwelijks aan. M.S.I. moet destijds een enorme pionier in de electropunk zijn geweest. Niet dat de band in Nederland overigens echt indie-credible was. Ze hadden ooit Aux Raus als voorprogramma (tja, het is wel dezelfde categorie muziek), de hoge gilzang lijkt op die van KoЯn (dat tegenwoordig overigens popie-jopie-dubstep maakt) en M.S.I. was sowieso het populairst bij nu-metal-liefhebbers, getuige latere succesnummers als “Shut Me Up”, “Never Wanted To Dance”, “Faggot” en “Straight To Video”. Op dit debuutalbum blijken geweldige nummers als “Diabolical” en “Tornado” te staan, die ook 12 jaar na dato nog behoorlijk vurig klinken en die ik destijds gemist had. Ik kan er niet zo’n mooi jeugdsentiment-verhaal over vertellen als Ramon vanmorgen op deze weblog, maar Tighter moet het hebben van jeugdsentiment afgewisseld met totale rotzooi zoals opzettelijk lelijk en vals gezongen akoestische nummers. Toch ben ik onder de indruk van het geheel. Voor punk zijn de teksten en de kruisingen met allerlei andere genres (vooral hiphop) daadwerkelijk vernieuwend. Hoeveel bands mengen zoveel stijlen en nog overtuigend ook? Anderzijds: de geluidskwaliteit is ondanks de remastering nog altijd ruk. Tighter is nu eens een re-issue waarbij ik wél graag een beter geluid gehoord had, liefst op een vergelijkbare manier als onlangs nog bij de re-issue van Nine Inch Nails’ Pretty Hate Machine gebeurd is. Ook bij de extra tracks van Tighter heb ik een paar favorieten, zoals de nieuwe ‘new-wave’ versie van “Bring The Pain” (destijds al een cover van Method Man), al is ook daar het niveau sterk wisselend. Wel zo passend vergeleken bij het origineel.
mij=Uppity Cracker
4 reacties