Mist – Period

Een week of wat geleden was ik getuige van een huiskamerconcert van Mist. Ten opzichte van de keer ervoor geslonken van vijf naar twee bandleden (Rick Treffers en Ivar Vermeulen), maar met behulp van wat elektronica en een flinke partij multitasking werd het allesbehalve een kale bedoening. Het was de cd-pre-presentatie, zoals Treffers het noemde, waarbij onze Grote Roerganger Storm de cd mocht ontvangen. Zelf moest ik – niet eens diep, overigens – in de buidel tasten voor de cd, maar daar heb ik geen spijt van gehad. Period is een verzameling songs die grotendeels al online – al dan niet in deze versies – verkrijgbaar was, aangevuld met nieuw werk. Op dit album zijn sommige songs nog met de volledige band opgenomen, andere door alleen Treffers en Vermeulen, andere met gastmuzikanten. Je zou verwachten dat dat, gecombineerd met het feit dat dit werk grotendeels nooit als verzameling op cd bedoeld was, de eenvormigheid niet ten goede zou komen, maar niets is minder waar. De liedjes van Mist zijn kleine schilderijtjes, waarbij de ene keer iets steviger penseelstreken overheen gaan en de andere keer slechts spaarzaam wordt ingekleurd, maar altijd zijn de diverse lagen smaakvol over elkaar heen gedrapeerd. Treffers is geen man van ruige uithalen en de muziek is begrijpelijkerwijs dus ook geen van-dik-hout-zaagt-men-planken-pop. Wat wel opvalt, is dat met name de liedjes met beperkte instrumentatie vaak het best blijven hangen. Al is niet uit te sluiten dat dat is omdat ze omgeven worden door iets meer gevulde songs. Het prijsnummer is een van die ‘kleine’ liedjes, “Subliminal”. Een mooi breekbaar liedje dat – hoe toepasselijk – diep onder je huid kruipt. Period mag dan begonnen zijn als een verzameling losse liedjes, het levert een fijne cd op, met een stel pareltjes bovendien.

mij=Skipping Records / Sonic