Na ruim elf jaar en meer dan 1500 stukjes is dit mijn laatste stukje voor File Under en schrijf ik voortaan elders. Nee, geen slaande deuren of ‘musical differences’ – van dat laatste in elk geval niet méér dan de afgelopen elf jaar. Het is gewoon tijd voor iets anders. Gelukkig kan ik een fijn plaatje achterlaten ter afscheid: Mojo Man. Je zou het niet zeggen met de Native American op de prachtige hoes en de chants aan het begin en eind van deze debuut-cd, maar Mojo Man is hartstikke Nederlands. De songs zijn van de hand van zanger/gitarist Marcel Duprix en leadgitarist Theo van Niel jr., maar de hele band knutselt mee. Die telt niet minder dan negen leden door een vijfmans blazerssectie. Mojo Man brengt grotendeels lekkere rhythm and blues ten gehore onder het motto ‘Balls & Horns’, zoals in “I’m A Man”, waarin de Blues Brothers niet ver weg zijn. Die legendarische band straalde vooral héél veel pret uit en dat geldt ook voor Mojo Man. Blues, soul en funk gaan de blender in en komen er als feestelijk swingende songs uit. Duprix heeft een gruizige maar verrassend soepele stem, Theo van Niel jr. gooit er menig smakelijke solo uit en de ritmesectie legt een lekker stevig en tegelijkertijd heel gevarieerd fundament. Mooie koortjes en een uitgelaten schetterende blazerssectie maken het vervolgens helemaal af. Natuurlijk zijn er ook rustpuntjes als de fijne slow blues “On The Floor”, met mooi ingehouden blazers. Mede door de stem van Duprix hoor ik ook wel wat overeenkomsten met de beginjaren van Lenny Kravitz, bijvoorbeeld in “Hip Shakin’ Mama”. Met “Wild Flower” had een hairmetalband prima uit de voeten gekund, maar Mojo Man geeft de song een fijne rootsbehandeling. In totaal komen er negen aanstekelijke songs langs die het stilzitten stuk voor stuk ernstig bemoeilijken. Bij een band van deze grootte is het vaak lastig om in de studio strak genoeg te spelen en toch te blijven swingen. Mojo Man is daar met glans in geslaagd en is niet vergeten de enen en nullen verder op te vullen met dikke pret. Mojo Man is de zoveelste in een rij fantastische Nederlandse blues- en rootsreleases dit jaar en wat mij betreft zelfs een jaarlijstjeskandidaat. Ik ben blij dat ik met zo’n fijne release mijn tijd bij File Under kan afsluiten. Het was een genoegen om hier te schrijven en gelezen te worden. Graag tot elders! Tabee!
mij=Continental Europe/V2
Prikkie, bedankt voor de vele bijdragen hier op Fileunder. Ik heb hierdoor mijn collectie aardig uitgebreid. 🙁
Good luck bij jouw volgende stap! Ik blijf je volgen op metgitarenenzo en verder op het internet. 🙂
P.S. Fileunder, jullie zijn nog niet van mij af. 🙂
Bedankt voor al je mooie recensies Prikkie! Ik zal je hier gaan missen. Succes bij je volgende stap!
Het is geen geheim dat File Under niet zijn beste jaar heeft… Gelukkig kunnen we Jasper nog bij KtH lezen en jou dus bij MetGitarenEnzo en Rockportaal, maar ik hoop nog steeds binnenkort zelf tijd en energie te vinden voor een responsive revamp van File Under, en hopelijk levert dat dan weer wat nieuwe lezers en schrijvers. De persoonlijke insteek die ik hier kwijt kan vind ik toch vrij uniek, tenslotte… We zullen je gaan missen hier, en niet alleen omdat je de laatste tijd verreweg het meeste schreef. Bedankt!!!
Prikkie, ook ik ga je missen. Mijn schrijfwerkzaamheden voor FileUnder zijn eerder gestopt, maar startten destijds omdat jij me hier geintroduceerd hebt. Van alle stukjes las ik die van jou het liefst en ze hebben me tot vele aanschaffen verleid. Het ga je goed, zowel digitaal als analoog.
Klinkt toch als het einde van een tijdperk 🙁
Dank je wel Prikkie voor alle correcties, tips enzovoorts. Succes en plezier met alles wat je nog gaat doen!