Ik heb de neiging om in het nieuwe jaar gelijk alles uit 2020 te vergeten en me weer te richten op nieuwe muziek. Toch kwam ik nog een album tegen dat in de laatste maand van 2020 is uitgebracht en aan mijn aandacht was ontsnapt. Het werd voor de corona-crisis opgenomen door muzikanten die hun sporen ook al elders verdienden. Het Noorse Møster! draait vooral om multi-instrumentalist Kjetil Møster (vandaar die bandnaam dus), die op Dust Breathing niet alleen tenor- en baritonsaxofoon bespeelt, maar ook klarinet, percussie en elektronica. Hij wordt aangevuld met Hans Magnus ‘Snah’ Ryan van Motorpsycho op elektrisch gitaar, Nikolai Hængsle van Elephant9 op bas en Kenneth Kapstad, ex-drummer van Motorpsycho en tegenwoordig veel te zien met Spidergawd op de diverse podia. Geen koekenbakkers dus. Op het eerste en lange “The Bonfire, The Sun” hoor je gelijk waar dat toe kan leiden. Na een rustige start zijn de klarinet en sax hier prominent aanwezig in een fijn potje opwindende free-jazz rock. De ene keer klinkt dat als een stomende aanjager, de andere keer toetert en schreeuwt het wat willekeurig in het rond en daar heb ik doorgaans wat meer moeite mee. Er mag wel iets van een lijn in zitten. Toch is het geheel geen jammende chaos en dat vind ik dan wel knap. De opbouw is mooi subtiel en het klankbeeld blijft schuiven, waardoor het interessant blijft. Geen ongeregeld, maar meer een geregeld zooitje. En bovendien licht dreigend en spannend. Fijn ook om Kapstad weer eens te horen excelleren hier op drums. Op het tweede, meer uptempo, “Waistful Tendensities” zit juist meer lijn, maar die is dan weer wat simpel. Daarmee bewijst de band zelf dat improvisatie de boel juist ook avontuurlijker kan maken. Het nummer voelt daarnaast wat rommelig aan. “Auscaulpation” bevat dan weer een beetje te veel richtingloos geïmproviseer, maar dat is misschien een kwestie van smaak. Het klanktapijt is ook wat lafjes. Het drieluik “Organ of Bodies” is dan gelukkig een stuk spannender. Het introotje begint rustig, licht dreigend, waarna wat berusting komt als voorloper op het knallende “Tentactility”, waarop het evenwicht tussen improvisatie en structuur weer goed wordt gevonden. Ook hier gecontroleerde chaos dus, ondersteund door swingende ritmes en doorspekt met een psychedelisch sausje. Op het laatste (midtempo) “Palpatience” wordt de energie dan nog even samengebald door de riff-achtige slagen in het begin, gevolgd door degelijk drum- en baswerk met prettig losgeslagen sax en gitaar. Conclusie? Op Dust Breathing excelleren een stelletje kundige muzikanten in energie, opgebouwde spanning en onvoorspelbaar gedrag in een prettig gecontroleerde chaos.
Hubro
File: Møster! – Dust Breathing
File Under: Gecontroleerde chaos
File Social: [Bandcamp] [Facebook] [Instagram]