Op de een of andere manier is Mostly Autumn al die jaren aan me voorbijgegaan. En afgezien van vermelding in recensies van anderen is Mostly Autumn zelfs geheel aan File Under voorbijgegaan. Toch gek, met al die prognerds in de gelederen. Nou ben ik ook niet zo van de zingende mevrouwen, maar zolang het geen opera wordt heb ik er ook niet echt iets tegen. Kingfisher Sky en Kaipa gaan er bijvoorbeeld prima in in Huize Prikkie. Tijd om een omissie in de proghoek goed te maken dus. The Ghost Moon Orchestra is het tweede album met zangeres Olivia Sparnenn, na het vertrek van Heather Findlay. Het is een conceptalbum over een orkest dat de melodie van onze levens speelt en zich tegelijkertijd voedt met onze levensloop. Dat klinkt als een vaag en loodzwaar thema, maar in de praktijk blijft het verzameling goede, afgeronde songs die ook nog een concept vormen. Tegelijkertijd is er wel ruimte om met fraaie intro's en sfeerwisselingen te spelen. Het loopt van opener “Unquiet Tears” (dat begint als ballad en overgaat in een mid-tempo rocker) tot afsluiter “Top Of The World”, waarin nog eens alle progregisters worden opengetrokken. Daartussen gaat het van symfonisch naar poppy en van (licht) folky naar rockend. Opperhoofd Bryan Josh – die ook tekende voor de productie – is een niet meer dan adequate zanger met een wat rauwe stem, maar dat zorgt voor een mooi contrast met de geschoolde, heldere stem van Sparnenn. En hoewel ze soms tegen de operazang aanhangt, blijft haar zang weg van de gekunsteldheid die me bij andere acts zo irriteert. Er komen heel wat namen van andere acts in mijn hoofd voorbijzweven bij het beluisteren. Kingfisher Sky en Kaipa noemde ik al, maar ik hoor meer overeenkomsten met landgenoten als Arena en It Bites (“The Devil And The Orchestra”). Daarmee is niet gezegd dat Mostly Autumn ze imiteert, het is meer dat ze ongetwijfeld dezelfde invloeden hebben. Wel mis ik een echt kenmerkend gitaar- of toetsengeluid, waarmee anderen zich wel onderscheiden. Toch hoort het geluid als geheel wel degelijk bij de Britse progrocktop, ook op The Ghost Moon Orchestra. Er is dus ook leven na Heather Findlay voor Mostly Autumn.
mij=Mostly Autumn Records/Bertus
4 reacties