Motorpsycho – Timothy's Monster

Vijftien jaar geleden bracht Motorpsycho haar derde (of vijfde, als je de tussenliggende EP’s meerekent) volwaardige langspeler uit. Timothy’s Monster, de plaat die Motorpsycho voor eens en altijd zou settelen als een vaste waarde in de Europese indiescene. De plaat ervoor, het allesverschroeiende Demon Box, liet al een enorme stilistische verbreding horen ten opzichte van hun vroegste proto-stoner-grunge, maar op Timmy trok de band voor het eerst alle registers open, met als gevolg een regelrechte klassieker. Door de jaren heen zijn de geruchten omtrent de outtakes en b-kantjes alleen maar groter geworden in MP-fankringen, maar gelukkig vonden Bent en consorten het tijd om de plaat opnieuw uit te brengen, met alle opnames uit die tijd erbij verzameld. Dat zijn nou mooie cadeautjes voor de fans. De eerste twee cd’s zijn de originele dubbel-cd, zonder overtrokken moderne mastering maar gewoon zoals hij vijftien jaar terug ook was. De derde cd is echter interessanter. Deze bevat namelijk de versie zoals de band hem in eerste instantie bedoeld had, als enkele cd, met wat andere nummers en een andere volgorde dan het uiteindelijk zou worden (“On My Pillow”, “Beautiful Sister”, “The Wheel” en “Wearing Yr Smell” zouden pas later dat jaar opgenomen worden en hun plekjes op de finale versie veroveren). En zo krijgen we het toepasselijk getitelde juweeltje “Very 90’s Very Aware” voor het eerst te horen, waarin Motorpsycho zowaar naar Pavement neigt, en hebben “On The Toad Again” (eerder uitgebracht op de 10 jaar Dynamo Open Air-compilatie uit 1995, het jaar dat de band daar ook speelde) en het zeer stevige “Innersfree” eindelijk hun plekje gekregen, naast klassiekers als “Watersound”, “Kill Some Day” en “The Golden Core”. Als Motorpsycho deze plaat had uitgebracht hadden ze zo mee kunnen liften op de grote stonerrock-golf van de mid-jaren 90, aangezien deze versie een stuk steviger uit de hoek komt dan ik had verwacht. Maar Motorpsycho was destijds een rusteloze band, met bergen inspiratie en frisse ideeën, wat blijkt uit de vierde cd, die werkelijk bomvol zit met de outtakes en b-kantjes. Daar zit van alles tussen, soms mooi, soms minder. Maar het laat wel horen dat het geluid van Motorpsycho aan het veranderen was, een tendens die op de volgende platen nog verder doorgevoerd zou worden. Het geheel is daarnaast ook nog eens gestoken in een mooi vormgegeven boxje met een rijk gevuld boekwerkje erbij vol technische detail en anekdotes. Kortom, voor de fan een niet te missen release, en voor de algemene luisteraar een prima inkijkje in de ontwikkeling van een van de beste bands die Europa kent.

mij=Stickman / Konkurrent