Regendruppels tuimelen langs de dubbele beglazing naar beneden en de wind speelt een guur spelletje met de kale takken van de bomen in mijn straat. Ik tik op de kamerthermostaat nog maar een graadje erbij en ga weer lui op de bank hangzitten. Opeens blijkt de cd van zanger Mozez niet zo nietszeggend en lichtelijk irritant als ik in eerste instantie dacht. Helemaal mijn kopje thee zal het misschien wel nooit worden, daar is het toch wat te gepolijst voor, maar in de juiste setting valt zijn muziek stukken beter op de maag. Kwestie van er voor gaan zitten, het licht dimmen en alles rustig over je heen laten komen. Dromerige, filmische soundscapes over beschaafde down- en midtempo beats met veel ingehouden soulvolle vocalen trekken in breedbeeld stereo aan me voorbij. Hier en daar doet het denken aan Seal of Lynden David Hall maar volgens een goede vriendin van mij ook aan Coldplay, zoals in “Somehow Now”. Mijn persoonlijke favoriet is “Fuzz” waarop de drumloze muziek verzorgd is door Nightmares on Wax en de gestapelde koortjes het geheel een jazzy gospelgevoel geven. “Beautiful Day” met Henry Binns van Zero 7 en “Spinning Top” zijn ook mooi. En qua gelaagde, voortzwevende arrangementen heeft So Still zelfs iets weg van multi-instrumentalist/zanger Lewis Taylor (koop vandaag nog diens debuut!). Zo, nu is het tijd om mijn whiskyglas bij te vullen.
mij=Apace / Rough Trade