Waar blijft de tijd? Waar stond jij in 1996 en wat heb je allemaal ontdekt in je tocht naar 2021. Mijn wereld zag er in ieder geval destijds heel anders uit dan nu. Het is ook alweer vijfentwintig jaar geleden dat het gelijknamige debuut van het Nijmeegse Mummy’s a Tree verscheen. Op de voorkant vond je een afbeelding van de moeder van Stefan van den Berg (zanger, gitarist en de liedjesschrijver). Haar zelfgekozen dood was het fundament waarop de plaat sober en zonder opsmuk gemaakt werd. Het is nu 2021 en voor het eerst verschijnt Stefan zelf met een foto op de voorkant op een hoes. New Song is het zesde album van Mummy’s a Tree. Mummy is tegenwoordig een trio waarin naast Van Den Berg bassist Rick Weren en drummer Imre Elzer te horen is. Het basisgeluid is ingeruild voor meer power. Met een
crowdfundingsactie en subsidie werd geld gevonden om in maart 2020 opnames te kunnen maken in de roemruchte Hansa-studio in Berlijn. Een studio waar Bowie één van mijn favoriete nummers “Heroes” opnam en waar U2 het creatieve Achtung Baby opnam. De rode draad van beide is behalve de studio geluidstovenaar Brian Eno. Hij droeg verder niet bij aan New Song, maar toch heb je het gevoel dat hij over de schouders van de muzikanten en producenten meekeek. Als producers werden Gordon Raphael (Is This It van The Strokes) en Daniel Benyamin (Sea + Air) ingezet. Het is een goede keus, omdat ze prima de wisselwerking tussen soberheid en dynamiek weten vast te leggen. Ik zal eerlijk zeggen dat ik even in het album moest komen. Heb ook lang moeten zoeken naar referenties om deze plaat te duiden. Het album gaat zoveel kanten op en er gebeurt zoveel. Opener en titelsong “New Song” begint met een nogal lullige deuntje, maar snel wordt deze overgenomen door dissonante gitaren en lijkt het een nummer van het eerste album van Roxy Music met – jawel – Eno (hoor ik daar een Mellotron?). Van den Berg heeft niet de krachtige stem van Brian Ferry, maar weet toch prima de regie in handen te nemen. Maar het is vooral het ritme dat hier de controle op dwingende wijze overneemt. De toon van het album is gezet. Aansluitend gaat het weer wat down met de energie in “All Of This” waar het gitaargeluid als een onweersbui dreigend dichterbij komt terwijl er een walsje in de tuin gedanst wordt zonder dat iemand zich van enig kwaad bewust is. En als het dan losbarst dan lijkt Lou Reed even mee te hummen. Doeltreffend. In “Pipeline” wordt er nog even romantisch verder gedanst ondersteund door de violen van Daniel Benyamin en Stefan van den Berg. “All My Thoughts” is wat gewoner, maar daarom niet minder fijn. Het is zo’n nummer waar je niet van voor kan stellen dat het een nieuw nummer is. Het is meer alsof het er altijd al was, maar dat je je er niet van bewust was. “Leader In Town” is ook een aparte track dat opgebouwd lijkt op stukjes Jimi Hendrix (“Axis: Bold As Love”) zonder gitaargeweld, maar met een theremin. Het lijkt vervolgens zijn weg te zoeken in een onvoorspelbaar Zappa-achtig geluid, maar dan neemt het weer een nieuwe wending. “Let’s Go On A Journey” kent een basic geluid waar de stem van Van Den Berg prettig meandert. In “Bye” neemt Roxy Music het weer over. Of toch niet, is het Bowie? Hierna volgen er nog drie songs waarna het album bij mij even in mag dalen. Het is een grote ontdekkingstocht. Prachtig album dat per draaibeurt beter wordt.
King Forward Records
File: Mummy’s A Tree – New Song
File Under: Nieuwe Avonturen