Soms hoor je van die bands waarvan je na een nummer al duidelijk is dat ze de potentie hebben om (binnen het genre dat ze maken) razend populair te gaan worden. My City Burning is zo’n band. Deze vier mannen laten op hun EP White Lies Black Eyes metalcore van een dusdanig hoog niveau horen dat het me zou verbazen als ze naar aanleiding van deze EP niet opgepikt gaan worden door een platenmaatschappij. De zes nummers zijn schroeiend hard en maken een verpletterende indruk. Centraal staat brulboei Igor die een stem heeft die op maat is gemaakt voor dit sonische geweld. Het verbaasd mij niet dat Raging Speedhorn ze meegevraagd heeft als opwarmertje voor hun laatste Europese tournee. Ik moet me sterk vergissen als een zaal na My City Burning al niet in vuur en vlam staat.
Na het beluisteren van het brute geweld van My City Burning is The Sophomore Jinx een oase van rust. Deze vier Belgen maken overigens net zo goed ook intense muziek, alleen gaat het niet zo van dik hout. De drie nummers op hun singletje Hardly Navigational zijn opgenomen met producers Gerben Hemelsoen. De eerste twee liedjes klinken klein en intiem, maar werken beiden toe naar een crescendo moment. Dat is een beproeft recept natuurlijk, maar door de (vertraagde) Beck-achtige stem van Sven van Rossen en de zwierige arrangementen boeit de indiepop van The Sophomore Jinx wel degelijk. Of het goed genoeg is om uiteindelijk boven het maaiveld uit te steken, daar durf ik mijn geld niet op te zetten, maar vooral het openingsnummer “Backdoor and Alleyways” laat horen dat de band over meer een dan gemiddelde hoeveelheid talent bezit.
Na twee van die tot in de puntjes verzorgde eigen beheer producties hoop je altijd op meer. Helaas kan Sister Johnson, een nieuwe band uit Nijmegen productietechnisch gezien niet tippen aan My City Burning en The Sophomore Jinx. Nou kan het soort rauwe rock dat het trio maakt natuurlijk wel tegen een stootje, maar ik vind het wel fijn als het mijn speakers uit spat. En dat dat doet hun jammer genoeg EP niet. De liedjes zelf die liggen ergens tussen Claw Boys Claw en Jon Spencer Blues Explosion zijn wel lekker, maar als je er zelf voor kiest op je opnames op een cassettebandje te doen, dan vraag je er wel een beetje om dat het resultaat niet voor de volle 100% overtuigt. Volgens mij zit er in deze band meer potentie dan er nu uit komt.
mij=Eigen Beheer & Eigen Beheer & Eigen Beheer