Mystery Jets – Serotonin

Ik heb nooit echt iets met Mystery Jets gehad. Hoorde wel eens iets langskomen en kende natuurlijk de verhalen over de handicap van de zanger en de betrokkenheid van paps bij de band, maar de nummers bleven nooit echt hangen. De grote vraag is of dat met Serotonin zal veranderen. Het album begint in ieder geval veelbelovend met het Killers-achtige “Alice Springs”. Vooral de zang van Blaine Harrison is kraakhelder en maakt indruk. Voor dit derde album heeft de band een ouwe rot aangetrokken als producer, Chris Thomas, die vooral bekend is om zijn werk aan Never Mind the Bollocks van The Sex Pistols. Weinig van enige punkinvloeden te merken trouwens. Bij het prachtige nummer “It’s Too Late To Talk” had ik eerder iemand als Brian Wilson achter de knoppen verwacht. Opvallend is vooral de opgewektheid in de meeste nummers. Er wordt in vrolijke koortjes gezongen en zelfs flink gefloten. Zeer treffende albumtitel dus in ieder geval. Toch ben ik bang dat de band zal gaan lijden aan het Kooks-effect, het verschijnsel dat te veel melodie en leukdoenerij uiteindelijk stomvervelend wordt. Gelukkig redden de twee mooie ingetogen nummers aan het einde nog iets. Maar waarschijnlijk heb ik toch gewoon niet genoeg seratonin in mijn lijf om de muziek van Mystery Jets echt te kunnen waarderen.

mij=Rough Trade / Konkurrent